Piushaven.

Ik heb in het verleden nogal eens last van winterdepressies gehad waardoor de mooiere kanten van het seizoen ondergesneeuwd raakte. Door wat meer structuur in mijn leven aan te brengen en wat meer te sporten heb ik hier de laatste jaren zo goed als geen last meer van. Ik pretendeer geen causale relatie gevonden te hebben. Ik kan er ook gewoon overheen gegroeid zijn. Ik ben in ieder geval de laatste jaren het winterseizoen steeds meer gaan waarderen. Toch was ik erg blij dat het gisteren net leek of de lente was begonnen. De lente blijft mijn favoriete seizoen. Waarschijnlijk omdat de lente voor mij altijd iets beloftevols met zich meedraagt.

Het was gisteren prachtig weer en ik was vrij dus ik moest naar buiten.

Ik stapte op mijn fiets om een rondje Tilburg te doen. Dat doe ik wel vaker. Soms ben ik na tien minuten uitgefietst. Dat kan om allerlei redenen zijn. Het begint te regenen of ik ben terwijl ik door de stad rij een bekende tegengekomen die mij overhaalt om op het terras te komen zitten. De fietstocht zou ook deze keer van korte duur zijn.

Ik was eigenlijk nog maar net onderweg toen ik bij de Piushaven aankwam. De afgelopen tijd is het in de over het algemeen rustige haven een drukte van belang. Door de herinrichtingswerkzaamheden is er volop activiteit en er is elke dag wel iets veranderd rondom de haven.

Ik schaarde mij bij de groep mannen die onder het genot van een shagje de werkzaamheden aan het bekijken waren. Je ziet dit soort mannen op alle plaatsen waar bouwactivteiten zijn. Vooral bij de opbouw van de kermis zie je ze in grote getale. Vaak hebben ze een stofjas aan maar niet altijd. Als ze roken is het meestal shag in rijstevloei maar nooit met weed. Zouden het de bewakers van het ambacht zijn? Ik hoopte op een beetje tekst en uitleg van deze deskundologen maar het bleef ijzig stil. Sterker nog, ik dacht afkeurende blikken te zien. Zoiets van jij hoort niet tussen deze experts te staan.

Aangezien ik hier toch niets wijzer van werd ging ik maar te voet verder.

Vlak bij kapper Hardys lag een eendekoppeltje relaxt op de rand van de kade te slapen. Ik kon redelijk dichtbij komen. Maar hoe stil ik ook sloop, ze hadden mij van het begin af aan in de gaten. Ik liet ze lekker met rust en ging verder.

In het gebied net voorbij Hardys tot aan de brug worden nieuwe woningen gebouwd. Een gedeelte is al bijna klaar. In het hele havengebied moeten er ongeveer 2000 nieuwe woningen uit de grond worden gestampt.

Toen ik net over de brug heen was zag ik twee mannen in de zon zitten. Ze waren duidelijk aan het genieten met een shagje in de ene hand en een halve liter bier in de andere. Of niet? Eén van de twee ken ik. Op de opmerking van mij dat het toch echt lekker weer was antwoordde de onbekende tweede man: Ja, maar wij hebben haast geen geld. Tja, wat moet je daar tegenin brengen? Ik probeerde het met: Maar die zon is in ieder geval gratis! De man antwoordde ad rem: Ja, maar dat maakt het niet makkelijker voor ons.

Ik zei snel gedag. Ik was bang dat mijn optimisme hun gemoedstoestand alleen maar schade toe zou kunnen brengen.

Vanaf het brugwachtershuisje liep ik weer richting waar ik begonnen was maar dan op de andere oever. Vlak bij de Jan van Rijzewijkstraat stopte ik even om naar de overkant te turen. Ter hoogte van deze straat moet straks een nieuwe brug komen. Het ontwerp dat op internet te zien is ziet er strak uit. Ik hoop dat het echte exemplaar straks niet tegenvalt.

Teruggekomen op de plek waar ik mijn fiets achtergelaten had zag ik dat de groep deskundologen ondertussen verdwenen was. Uiteindelijk maar goed ook. Het is al moeilijk genoeg voor mij om een beetje cadans in een geschreven stukje als dit te krijgen. Interrupties door deskundologen maken dat schier (altijd al dit woord in een stuk tekst willen gebruiken) onmogelijk.

Genoeg gezever.

Piushaven.nl

Spoorrails naar Tilburgs water

Piushaven op twitter

Tijd.

Ik wil nog zoveel dingen doen en ervaren dat ik altijd het idee heb dat ik tijd tekort kom. Dat hebben wel meer mensen dus op zich is dat niet zo vreemd. In mijn geval vind ik het echter raar. Raar omdat ik ook zo graag tijd verkwansel met allerlei nutteloze dingen. Ik kan uren op de bank liggen. Vaak luister ik dan naar muziek. Het gevaar bestaat altijd dat ik tijdens zo'n luistersessie in slaap val.

Ook kijk ik graag naar films en tv-series. Veel daarvan zijn legaal gekocht maar ook een groot deel van de films komt op onverklaarbare wijze op de harde schijf van mijn computer terecht. Ik probeer van tevoren al een selectie te maken door recensies op allerlei sites als Metacritic en Rotten Tomatoes te lezen. Dit om te voorkomen dat ik na twee uur een kater heb omdat ik alweer naar een draak van een film gekeken heb. Helaas geeft het selecteren van films op basis van recensies niet altijd de garantie dat je ook daadwerkelijk een film gaat zien die je goed vindt. Ik blijf nog regelmatig met een leeg gevoel achter als de aftiteling van een film in beeld komt.

Een andere guilty pleasure van mij is gamen. Ik ben in het bezit van een Playstation 3. Ik ben zelfs naar de nachtverkoop bij Foregames in Tilburg gegaan om de console direct aan te kunnen schaffen. Ik speel van alles. Shooters, platformgames, Guitar Hero, RPG's, you name it! Niets is te gek. 

Ik speel voornamelijk het single player gedeelte van games. Voor de niet ingewijden: dan speel je tegen de computer i.p.v. op internet tegen andere mensen.

Ik heb laatst wel, chauvinistisch als ik ben, een demoversie van Killzone 3 gedownload. Dit is een shooter van Nederlandse bodem. Het downloadbare deel is een open beta versie van een stukje multiplayer. De makers van het spel gebruiken dit deel om de laatste puntjes op de i te zetten voordat  het spel later deze maand officieel uitgebracht wordt. Hier speel je dus online tegen andere mensen. Hartstikke leuk maar ik maak geen enkele kans. Waarschijnlijk zijn het 15-jarige puistenkoppen die mij continu aan gort schieten. 

Ook ben ik sinds een week of anderhalf Two Worlds II beginnen te spelen. Dit is een zogenaamde RPG (Role Playing Game). Hier kruip je in de huid van één of ander karakter en moet je allerlei missies en opdrachten uitvoeren. Hoe verder je in het spel komt hoe meer ervaring je karakter krijgt en hoe beter hij (ik speel met een mannelijk personage) opgewassen is tegen de uitdagingen die jij/hij in zijn speelwereld tegen komt. Vooral RPG's kosten veel tijd. Je kan in de multiplayer van Killzone 3 nog eens een paar potjes meeknallen in een half uur. Een half uur een RPG spelen heeft geen zin. Ik ben dus regelmatig enkele uren kwijt met het spelen van Two Worlds II.

Nu heb ik door dit spel de laatste weken tijd tekort in twee werelden. Ik heb tijd tekort in de wereld van vlees en bloed waarin wij allen leven en ik heb tijd tekort in de virtuele wereld. Dat krijg je als je twee levens probeert te leven. Je denkt dat je meer met je tijd doet maar het gevoel van tekort neemt alleen maar toe. Laat dat ongemakkelijke gevoel van tekort aan tijd nu sterker zijn dan het positieve gevoel dat je krijgt als je meer doet in dezelfde tijd.......

Efficiëntie is volgens mij een doodlopende weg als het gaat om tijd te winnen. Ik zal keuzes moeten maken en activiteiten moeten laten vallen. Dat is volgens mij de enige weg naar meer tijd. Wel een onhippe weg in een maatschappij waarin activiteit in verschillende levenssferen erg hoog wordt gewaardeerd.

Totdat ik een keuze heb gemaakt verdoe ik met veel plezier mijn tijd en speel ik gewoon nog enkele spelletjes op mijn PS3!

Genoeg gezever.

Metacritic

Rotten Tomatoes

Playstation.Blog

Foregames Tilburg

Incubated 05.

Wat moet ik nu weer verzinnen vraag ik mijzelf af terwijl ik een alcoholvrij biertje aan de bar van Paradox bestel. Ik heb geen idee in welke bochten ik mij moet wringen om weer eens een stukje bij elkaar te sprokkelen.
Het valt ook niet mee om niet in herhaling te vallen. Hij zit al weer in Paradox hoor ik een lezer al denken. Vorige maand heeft hij ook al iets gedaan met Incubated hoor ik een ander denken.
Het moet voor mijzelf  natuurlijk ook leuk blijven. Normaal gezien was ik ook aanwezig geweest op deze avond maar dan had ik gewoon kunnen luisteren, kijken en bier drinken. Nu ik met bloggen ben begonnen moet het ineens allemaal anders. Moet ik ineens iets te melden hebben.
Wie vindt dat? Die ene lezer? Of ik? Ik denk dat ik voornamelijk mijzelf die beperking opleg. Ik noem het beperking omdat ik het mijzelf hierdoor moeilijker maak dan noodzakelijk.

Cam Deas (UK) begint. Vlug nog even een echt biertje scoren. Snel vooraan gaan zitten. Dan kan ik ook wat gemakkelijker foto's maken.
De gitarist Cam(eron) vertelt dat hij een vinger bezeerd heeft en dat hij daarom zijn stuk wat aangepast heeft. Ik ben blij dat hij zijn vinger niet kwijt is. Dan mis je 10% van de noten. Iets van deze berekening klopt niet. Maar waar ik in de beredenering fout ga weet ik niet. Bovendien bespeelt hij ook nog eens een 12-snarige akoestische gitaar. Dan kan je maar beter al je vingers tot je beschikking hebben denk ik zo.
Cam Deas kan mij niet echt bekoren. De man speelt één lang stuk. Hij probeert de spanning er wel in te houden maar mijn aandacht gaat er regelmatig vandoor.

Nog maar een biertje dan.
Zonder aankondiging begint Ignatz (BE) te spelen. Weer een gitarist maar nu eentje die een beetje op een fakir lijkt. Ignatz heeft veel effectapparatuur voor zich op een kleed liggen. Hijzelf zit ook op het kleedje en zingt onverstaanbare mantra's door zijn microfoon. Je zou zijn muziek neo-folk/blues kunnen noemen. Als je je ogen dicht doet zou je je aan een kampvuurtje ergens in de VS kunnen wanen. In het gezelschap van een met Bourbon doordrenkte gitarist die melancholiek als een Coyote naar de maan huilt. Helaas vind ik niet alle nummers even sterk. Ik zou deze act nog wel een keer willen zien want ik heb het idee dat er meer in zit.

Ondertussen ben ik wel toe aan een Trippel. Ik moet het allemaal wat meer loslaten. Het is toch een avondje uit, nietwaar?
Shackleton (UK) heeft de achter de partytafel plaatsgenomen en begint zijn set. Deze mede oprichter van het onafhankelijke dubstep Skull Disco label bouwt zijn set langzaam op. Echte dubstep puristen komen vanavond bedrogen uit. Het geluid dat Shackleton laat horen heeft weinig te maken met wat de meeste mensen onder dubstep verstaan. Shackleton maakt o.a. gebruik van Afrikaanse percussie en samples van etnische vocalen. Het heeft ook raakvlakken met minimal techno. Shackleton heeft in ieder geval maling aan de hokjesgeest. Iets waar Incubated zelf volgens mij ook maling aan heeft.

Onderweg naar huis pik ik nog even twee drankjes mee in mijn vaste cafe en bedenk dat ik weer een fascinerende dag achter de rug heb. Ik zal nooit een goed schrijver worden, mijn leven is te mooi......

Genoeg gezever.


Incubated

My Space Cam Deas

Ignatz

Skull Disco