Bels Lijntje.

Ooit is er een treinverbinding tussen Tilburg en het Belgische Turnhout geweest. Van 1867 tot 1934 kon men tussen deze 2 steden reizen met de trein. Van 1934 tot 1973 werden er alleen nog goederen vervoert. Daarna is Spoorlijn 29 (die in de volksmond Bels Lijntje genoemd wordt) opgeheven.
Wel reden er van 197 tot 1982 stoomtreinen van de Stichting Stoomtrein Tilburg-Turnhout toeristische ritjes van Tilburg naar de grens en terug.
In 1989 werd over de bedding een fietspad aangelegd van Tilburg naar Turnhout.
Al is het fietspad wat vergrijsd, je komt onderweg regelmatig fietsende 65 plussers tegen, kan ik toch jong én oud aanraden een keer het fietspad op te zoeken.

Ikzelf heb ook een korte tijd een Bels Lijntje gehad met een vriendin in Turnhout. Vaak ging ik met de bus naar Turnhout (50 minuten) maar ik heb het ook enkele keren gefietst en geskate.
Afgelopen donderdag besloot ik het fietspad nog eens met skates aan te bedwingen. Mijn ex was de dag ervoor jarig geweest en dat moest met wat biertjes gevierd worden vond ik.
Eigenlijk was het gekkenwerk. De eerste keer sinds maanden weer op skates en dan zo'n 36 kilometer maken. Zelfoverschatting noemen ze dat geloof ik.

Ik had om 16.00 uur afgesproken met E. dus ik vertrok om 13.00. Ik had enkele jaren eerder de rit in twee uur en een kwartier gedaan dus drie uur van te voren vertrekken moest genoeg zijn.
Ik was Tilburg nog niet uit of ik had al spierpijn. Gewoon negeren. Mijn skates zaten ook niet lekker. Gewoon negeren.

Eenmaal aangekomen op het begin van het Lijntje bleek ik bijna volledig wind tegen te hebben. Niet te negeren! Dit zou nog wel eens een lastige klus kunnen worden.
In de stad had ik zo goed als geen wind gevoeld maar hier op het fietspad met naast je vlakke weilanden voelde het ineens volkomen anders aan.
Ik probeerde de frisse moed en vaart erin te houden en binnen de kortste keren was ik kletsnat van het zweet.

Onderweg fotografeerde ik zo nu en dan wat en dat zorgde er gelukkig voor dat ik mij niet te obsessief met de tijd bezig hield. Had ik geen foto's gemaakt dan had ik waarschijnlijk de twee uur en een kwartier als doel gezien en dat was mij trouwens nooit gelukt.
Ik kwam redelijk wat fietsers tegen maar geen enkele skater. Het gaf mij een superieur gevoel. Stelletje watjes op jullie fiets! Skaten, dat is tenminste afzien!
Bij de les blijven. Niet dagdromen. Ik werd bijna door een fietser die in het midden bleef fietsen in het groen gelanceerd.

Kilometer na kilometer werden zo overwonnen. Twee keer stopte ik voor wat drinken en een koek.
Vlak bij Turnhout stopte ik nog even extra bij een nieuw gebouwde uitkijktoren. Men was hier bezig het landschap te herinrichten en de oude vennen wat meer ruimte te geven. Het zag er mooi uit maar met natuur had dit alles niets te maken. Je zou het beter een venpark kunnen noemen.
Aan het eind van de rit kon ik mijn benen haast niet meer coördineren. Net in Turnhout zag ik een bankje. Ik plofte erop neer en voelde voldaan en gebroken op hetzelfde moment. Het was 15:45. Twee uur en drie kwartier.

Ik deed mijn gympen aan en belde E. op.
Ja, ik ben er al. Bus? Nee, op mijn skates. Ja, geen centje pijn. Het was lekker.
Kom je zo naar de WirWar toe. Ik heb zin in een biertje...........

Genoeg gezever.


Stichting tot behoud van Tilburgs cultuurgoed

Stad Turnhout Online