vrijdag 7 januari 2011

Wiedergutmachung.

Afgelopen week liep ik door het centrum van Tilburg zoals ik dat wel vaker doe. Niet echt met een doel. Gewoon mensen observeren. Zo nu en dan een winkel in en uit. Gewoon lekker relaxed. Wat andere mensen vaak op zaterdag doen maar dan vind ik het te druk.
Op al die tochten en dus ook op deze heb ik mijn iPod bij mij. Daar gebruik ik de camera regelmatig van.  Je weet maar nooit wat voor een mooi plaatje je tegenkomt. Ik moet zo nu en dan iets onzinnigs op internet zetten en dan is een mooi plaatje altijd handig om de boel te illustreren of om de boel op te leuken. Bovendien kan je met plaatjes ook een beetje verhullen dat je niet zoveel tekst hebt als je ze een beetje strategisch door het verhaal plaatst.

Op een bepaald moment in de buurt van de Oude Markt trekt een poster mijn aandacht. Ik maak er een foto van.


Ik heb de foto nog maar net gemaakt als mijn aandacht getrokken wordt door iemand die iets verderop grote bloembakken aan het schoonmaken is. Iedereen uit Tilburg kent die grote grijszwarte Wiedergutmachungs  bloembakken in Tilburg wel. Die bloembakken met bomen erin die moeten goedmaken dat zoveel oude mooie bomen in de binnenstad gerooid zijn. Die dus.
Er staat dus een man één van die bloembakken intensief te schrobben en ik loop er heen. Als ik er bijna ben stapt hij in zijn auto en gaat vervolgens wat eten.

Ik zie aan de resten die hier en daar verspreid liggen dat hij zojuist soortgelijke posters weggehaald heeft die ik net gefotografeerd heb dus ik denk ik maak er een foto van wie weet kan ik er later wel iets mee.



Ik hen nog maar amper een foto gemaakt of ik hoor een keiharde brul vanuit de auto waarin de man zit. Het raampje gaat naar beneden en hij brult nog een paar keer. Het komt een beetje aapachtig over. Ik vind het vreemd maar hij lijkt toch echt tegen mij aan het brullen te zijn. Het zijn geen woorden. Ik denk dat hij mijn aandacht probeert te trekken. Waarom hij niet uit zijn wagen komt om mij normaal aan te spreken is mij een raadsel. Aangezien zo nu en dan een tikje Silverback gedrag mij ook niet vreemd is besluit ik zijn oerkreten te beantwoorden.

Terwijl ik op de auto afloop draait de man in de auto het raampje bijna dicht. Dat gedrag is in mijn voordeel. Ik zie dat ik indruk maak.
Wat is er aan de hand vraag ik aan de man. Hij zegt mij dat ik geen foto's mag maken. Waarop ik vraag of hij van de Stasi is. Als hij er problemen mee heeft moet hij de politie er maar bij halen zeg ik hem.

Kijk, ik neem weer een foto van een bloembak. Provoceer ik.



En weer een.


Waar blijft de politie nou?

Hij gooit nog wat verwensingen naar mijn hoofd en ziet mij ook als verantwoordelijk voor het opplakken van de posters. Ik maak een lullige opmerking terug naar hem waar ik mij zo voor schaam dat ik het hier niet durf te herhalen.

Ik ben fotograaf man, ik mag overal foto's van maken, zeg ik. Wat gelogen is, want het feit dat ik zo nu en dan foto's schiet maakt mij nog geen fotograaf. Hij trapt er zoiezo niet in. Da's helemaal geen camera, zegt hij, terwijl hij naar mijn iPod wijst. Tja daar heeft hij een punt.
Dan doet de man iets wat mij doet beseffen dat ik hier verkeerd bezig ben. Het is zeker 35 jaar geleden dat dit mij door een leeftijdgenoot is aangedaan. De man steekt zijn tong uit naar mij! Ik besef nu pas dat ik ruzie aan het maken ben met een kind en dat ik op ditzelfde moment net zo kinderachtig ben.
Ik schakel onmiddellijk over naar de koekwausmodus en doe een Bruno-achtig (Sacha Baron Cohen, Ali G, witte wel) type na.

I'm an artist! How am I supposed to work like this, na? I cannot work like this!
Ik loop weg en laat de man in opperste verwarring achter.

Genoeg gezever.


Diamant Groep

Breek de macht van het kapitaal

1 opmerking: