Boomerang?

Vandaag was ik onderweg op mijn fiets om boodschappen te doen toen mijn blik door iets werd gevangen. Aan het raam van de Goods4you aan de Schouwburgring hing een grote poster. Op die poster zag ik een welbekende slogan. De slogan werd echter op een andere manier gebruikt dan de bedenker ervan waarschijnlijk voor ogen had. Bovendien werd er iets aan de slogan toegevoegd. Eronder volgde een verhaal over het hoe en waarom van de aangepaste leus.

Op 21 oktober poste ik een bericht op deze blog van deze door de locale overheid gehanteerde kreet. Een ruime maand later, op 27 november, schreef ik iets over het parkeerbeleid in deze stad. Vandaag zag ik deze twee onderwerpen op één en dezelfde poster terug. Dat deed mij goed. Tenminste, enkele seconden. Ik had heel even het idee dat ik de hartslag van Tilburg enigszins goed aanvoel. Totdat mijn realiteiszin mij in mijn nekvel kneep. Schrijven over parkeren is altijd actueel en die slagzin van onze lokale overheid is er natuurlijk ook één die er om vraagt om verkracht (of genaaid) te worden.

Op afbeelding klikken om beter te kunnen lezen.

Een van de multinationals waarover de maker van de poster het waarschijnlijk heeft zou Interpolis kunnen zijn. Dit bedrijf wilde niet aan de rand van de stad gehuisvest worden omdat de werknemers met de trein moesten kunnen komen. Gevolg: rondom het Interpolisgebouw moest de parkeerbeleid aangepast worden omdat toch meer mensen met de auto kwamen dan verwacht (vreemd zeg). Ik ken de verhalen van mensen in Armhoefse Akkers die hun auto moeilijk kwijt kunnen. Dit omdat Interpolismedewerkers liever een stukje naar hun werk lopen (oh, ironie) dan dat ze betaald parkeren. Weer een bewijs dat de portemonnee een belangrijke reden is voor mensen om hun gedrag aan te passen. Beter en goedkoper openbaar vervoer geachte dames en heren politici! De ergernissen in de wijk liepen zo hoog op dat er een tijdje auto's van met name Interpolismedewerkers bekrast werden. Gelukkig zijn die goed verzekerd. Dat lijkt mij glashelder.
Ik weet niet of de dader(s) ooit gepakt zijn maar er werd niet uitgesloten dat mogelijke daders uit de Armhoefse Akkers zelf kwamen. Terwijl dit toch zo'n nette wijk is.
Dan zijn er nog de verhalen over toekomstig gratis parkeren bij het nog op te pimpen AaBé complex aan Ringbaan Zuid. Dan zou ik ook groen van jaloezie worden. Of als ondernemer flexibel reageren en daar alvast eens kijken wat een winkel op die locatie gaat kosten. Ondernemen is aanpassen. Net als schrijven.
Neem maar van mij aan en ik ben geen deskundige: de binnenstad gaat voor het autoverkeer nog verder dichtslibben.
In ieder geval is deze ondernemer over de zeik en dat mag iedereen weten.
Nadat ik wat foto's van de poster had gemaakt ging ik weer op de fiets verder. Ik had nog meer te doen deze dag.


Genoeg gezever.

Goods4you

Interpolis

Ondernemen in Tilburg

Bloemkool of Broccoli?

Al weer enkele dagen geleden is de enquête "Bloemkool of Broccoli ?" gesloten.
De belangstelling voor deze enquête was overweldigend. De mensen van Blogger hebben gedurende de looptijd van de poll diverse keren contact met mij opgenomen. Zij verzochten mij het groenteproject te stoppen aangezien hun hele systeem zowat onder de datastroom bezweek. Ook heb ik twee keer contact gehad met de AIVD die mijn onderzoek niet wilde verbieden maar mij toch hebben gevraagd om 'vrijwillig' dit onderzoek te stoppen. Natuurlijk heb ik mijn poot stijf gehouden. Ik vond (en vind dat nog steeds) dat de belangen te groot waren om dit project voortijdig te stoppen. De meningen betreffende deze groentekwestie mogen niet langer aan het daglicht onttrokken worden. Ik wil licht in de duisternis. Transparantie!
Graag wil ik Jools (zo mag ik hem noemen) P. Assange op deze plaats even noemen als een van mijn inspiratoren. Naast natuurlijk Mahatma Gandhi en John Lanting. Zonder deze mensen had ik de externe druk om te stoppen niet kunnen weerstaan en was dit project een vroege dood gestorven.

Nu de keiharde feiten.
Op de vraag "Bloemkool of Broccoli ?" heeft 57% Ja en 15% Nee geantwoord. 'Slechts op feestdagen' werd door 26% van de respondenten als optie gekozen.  Vreemd genoeg (of toch AIVD) is 2% verdwenen......

Wat zeggen deze cijfers? De meeste mensen willen echt kiezen als het over bloemkool of broccoli gaat. Toch is er een significante groep respondenten die dit niet wil. Verder onderzoek moet uitwijzen of deze groep de keuze zelf niet wil maken of dat deze mensen zowel bloemkool als broccoli of één van de twee niet zien zitten. Ook is er een grote groep respondenten die de keuze slechts kunnen en/of willen maken op feestdagen. Wie had dit ooit gedacht?

Met name door deze enquete en de tijd van het jaar is er besloten om een nieuw product op de markt te zetten. Gezever lezer wees er bewust van: U bent nu dus getuige van een uniek moment!

Trots stellen wij aan U voor:

Het Bloemkool Broccoli Groente Speciaal Kerst Pakket!

Groente kopen zal nooit meer hetzelfde zijn! Neem even de tijd ervoor en laat het op je inwerken.

Ja, de eerste keer dat ik dit pakket onder de ogen kreeg was ik ook enkele minuten buiten mijzelf. Licht emotioneel maar op een prettige manier mag ik wel zeggen. Het was een soort van thuiskomen.

Dit kan nu ook jouw beleving worden want vanaf vandaag is dit pakket in de betere supermarkten verkrijgbaar. Doe er je voordeel mee!

Ik hoop dat ik met dit stukje positief groente nieuws in een wereld vol ellende de lezer toch een beetje richting het Kerstgevoel heb geleid.

Omdat ik niet weet of ik nog iets post voor (of tijdens) Kerst wil ik nu alvast iedereen (ongeacht je pro of anti groente bent) prettige feestdagen wensen.

Genoeg gezever.

Productschap Groente & Fruit

AIVD

Bloemkool Broccoli recepten

AaBé.

De AaBé fabriek in Tilburg is de oudste textielfabriek van deze stad en de enige die wollen dekens maakte. Oorspronkelijk begonnen rond 1811 (volgens de huidige site AaBe Textiles Trading sinds 1811) als de Beka en later in 1929 afgesplitst als voluit 'De koninklijke AaBé wollen stoffen en dekenfabrieken'. Door toenemende concurrentie van lage lonen landen en de opkomst van het dekbed ging de AaBé in 1996 failliet. Een doorstart als AaBé Textiles B.V. die brandwerend textiel voor vliegtuigstoelen produceerde heeft het helaas ook niet gered en ging in 2008 failliet.
Het bedrijf of wat er van over was is opgekocht door de directeur en is nu een verkooporganisatie van wollen dekens onder de naam AaBe Textiles Trading.

Op dit moment zijn er herontwikkelingsplannen voor dit industrieel erfgoed en de directe omgeving. Het plan behelst renovatie, nieuwbouw en deels sloop waarbij het huidige complex tot een grootschalig winkelgebied wordt omgevormd. Het is de bedoeling dat het industriële karakter van het oude complex behouden blijft. Een gedeelte van het complex is rijksmonument. Het is de bedoeling dat het vernieuwde complex in 2012 opgeleverd wordt.

De onderdelen die rijksmonument zijn (o.a. de schoorsteen en ketelhuis) blijven behouden. In oktober is men bezig geweest om het asbest te verwijderen dat in de 45 meter hoge schoorsteen zat verwerkt.
Er komen een kleine 1000 gratis parkeerplaatsen bij het vernieuwde complex. Dit is tevens de kiem van een mogelijk conflict. Winkeliersvereniging Pieter Vreedeplein is tegen de komst van het nieuwe winkelgebied. Ten eerste omdat er winkels komen met hetzelfde aanbod als op het Pieter Vreedeplein en ten tweede vindt de vereniging dat er sprake is van oneerlijke concurrentie vanwege de mogelijkheid van gratis parkeren. Grappig genoeg stond vroeger een pand waarin reclame werd gemaakt voor de wollen dekens van AaBé ongeveer op de plaats waar nu het Pieter Vreedeplein begint. 'Wollen AaBé dekens voorkomen Rheumatiek', stond er boven de etalageruit. In de etalage was er op ware grootte een soort hut van en met Lappen of Eskimo's (poppen) te zien die de dekens tegen de kou gebruikten.

In september 2005 ben ik naar de expositie 'Space, now en then' in de oude textielfabriek geweest. Thema was de relatie beeldende kunst en architectuur. Daar waren werken van o.a. Gormley en Cecchini te bewonderen. Helaas zijn de foto's die ik daar toen gemaakt heb verdwenen of te goed opgeborgen. Het resultaat is hetzelfde. Ik kan ze helaas niet vinden.
Ik kan mij in ieder geval nog goed herinneren dat de ruimte van het complex indruk op mij maakte. Qua grootte maar ook omdat de vervallen staat waarin het gebouw verkeerde van een bepaalde schoonheid was. Je zag dat de natuur op een bepaalde manier bezig was om het gebouw terug te eisen. Er groeide binnen mossen en hier en daar varens. Er hing een bepaalde sereniteit zoals je die ook in kerken en kloosters kan ervaren.

De komende tijd zal het met die rust gedaan zijn. In ieder geval zal veel in en rond het complex veranderen. Ik zal kijken of ik het voor elkaar krijg om iets van de metamorfose op gevoelige plaat vast te leggen. Ik heb eigenlijk ook nog zin om met mijn Nikon een keer naar binnen te sluipen en nog wat foto's te maken voordat dat niet meer kan. Niet doorvertellen! Dan kan ik daar in een volgend bericht weer over zeveren.

Genoeg gezever.


AaBe

Relaas ex-werknemer Huub Moonen

Space, now and then

Architectenburo VHP impressie nieuwe AaBe

Gerstenat.

De meeste mensen die mij kennen weten dat ik graag een biertje drink. Het liefst iets speciaals van een wat hogere gisting. Blonde bieren en Tripels hebben mijn voorkeur. Het bier dat het beste bij mij past is natuurlijk Duvel van Moortgat.

Toen ik hoorde dat twee vrienden begonnen waren om zelf bier te brouwen wilde ik daar natuurlijk alles van weten. Kom vrijdagavond maar langs, dan kan je ons in actie zien, kreeg ik te horen toen ik hun vertelde dat ik nieuwsgierig was.

Op de desbetreffende vrijdagavond aangekomen op de brouwlocatie zag ik brouwmeester 1 met een bedompt gezicht op mij afkomen. Tsja, er is iets niet helemaal goed gegaan. Ga maar eens boven kijken.
Boven in de kleine keuken aangekomen zag ik de andere brouwmeester met een rood aangelopen hoofd voorovergebukt op zijn knieën de grond dweilen. De kleine keuken zag er verschrikkelijk uit. Het leek wel of er een bierbom was ontploft. Van het plafond kwamen druppels brouwvocht naar beneden.
Ik heb geluk gehad, mompelde brouwmeester 2 terwijl hij verder ging met dweilen. Voor het zelfde geld had ik het goedje ook in mijn gezicht kunnen krijgen. Dan had ik met brandwonden naar het ziekenhuis kunnen gaan. Dus een nat plafond daar kan ik wel mee leven.
Hij vertelde dat ze Weizen (= graanbier) aan het maken waren. Het was de bedoeling om 10 minuten voor het eind van het koken van de wort voor een tweede maal hop toe te voegen. Dat hadden ze nog nooit eerder op deze manier gedaan. Toen het zover was om de hop toe te voegen moest een dop verwijderd worden. Dit was een cruciale vergissing. De druk in de ketel was zo hoog opgelopen dat het kokende goedje met een grote kracht uit de koperen ketel spoot. Een IJslandse vulkaan maakt minder geweld.
Gelukkig zijn er dus geen gewonden gevallen. Alleen ego's gedeukt. En leergeld betaald. Je moet wat over hebben voor een zelfgemaakt biertje.

Ketel voor de wort.

De beruchte dop die beter niet verwijderd had moeten worden.

Hiermee zet je doppen op je fles.

Ik was 17 jaar toen ik een soortgelijk ongeluk meemaakte. Ook ik wilde toen zelf bier maken. Alleen op een wat simpelere manier. Ik had in Engeland kant en klare bierpakketten gekocht. Mijn oma woonde in een buitenwijk van Londen en zodoende kwamen we daar meerdere keren per jaar. Ik kon dus regelmatig mijn bierattributen en basismaterialen aanvullen. Het brouwen zelf was een makkie. Je hoefde alleen maar water toe toevoegen en een brouwvat hebben om het goedje in te laten pruttelen. Dit moest enkele dagen gisten voordat het klaar was. Daarna vulde ik lege schoongemaakte Grolsch beugelflesjes met het goedje om het daarna enkele weken te laten nagisten. Mijn vrienden gebruikte ik als proefkonijn. Lekker vonden ze het spul niet. Ik had vooral succes omdat het spul zo sterk was. We waren 17 en hadden weinig geld. Door mijn biertjes vooraf te drinken hadden we minder bier in de stad nodig om jolig te worden. Minimum input, maximum output. Een zuipkeet hadden wij niet in Roosendaal.

Toen ik de smaak te pakken kreeg investeerde ik in een 5 gallon (= ongeveer 19 liter) drukvat. Zo hoefde ik niet elke keer al die flesjes te reinigen. Bovendien was het leuker om uit zo'n vat te tappen, er zat namelijk een kraantje aan.
Nadat ik weer eens een brouwmengsel klaar had vulde ik het drukvat en sloot het af. Ik vond het verstandig om het vat op de voorzolder te zetten. Daar was het prettig warm. Dat was goed voor het nagisten. Belangrijker nog was dat mijn eigen slaapkamer op zolder was. Bier vlak naast je slaapkamer. Wat wil je nog meer als 17-jarige? (Ik deed toen nog niet aan sex......).

Het bier was klaar en ik wilde het proeven. Eerst zou ik nog een koolzuur capsule inbrengen aan de bovenkant van het drukvat. Dan zou het bier een betere schuimkraag hebben, dacht ik. Toen ging het fout. Meteen na het injecteren van het koolzuur begon het drukvat, welke van kunststof gemaakt was, gevaarlijk te kraken. Uit één van de naden begon bier te druppelen. Vlak erna spoot het uit een stuk of 8 gaten tegelijk de hele voorzolder in.

Met gevaar voor eigen leven (beetje aangedikt) heb ik toen die 19 liter bier, die trouwens al snel minder werd, naar beneden gedragen. Ondertussen kreeg elke verdieping een bierlading te verdragen, inclusief de hal. Uiteindelijk heb ik het laatste restje bier in de goot voor het huis weg laten lopen. Einde bierbrouw carrière. Mede op aandringen van mijn moeder.

Gelukkig hebben de beide eerder genoemde brouwmeesters meer ruggegraat. Dat is ook fijn voor mij. Ik kan nu zonder risico van eigen lijf en leden ambachtelijk gebrouwen bier proeven. Minimum input, maximum output!

Genoeg gezever.


Hobbybrouwen.

Postkantoor?

Nieuwsgierig geworden door een artikel in het Brabants Dagblad ben ik afgelopen zondagmiddag op mijn stalen ros gesprongen en richting winkelcentrum Heuvelpoort gefietst. Het betreffende artikel ging over een expositie die in het voormalig postkantoor van het winkelcentrum werd gehouden.
De expositie draagt de naam 'Culture Shock Live 2010'. Deze titel is eigenlijk meteen mijn enige kritiekpunt. Er is hier niets shocking te beleven, daar is de geëxposeerde kunst te braaf voor.

Als je écht wil, kan je op deze expo een shock incasseren.

Maar liefst 34 Tilburgse kunstenaars laten hier hun werk zien aan de stad. Alhoewel het merendeel van de deelnemende kunstenaars de afgelopen jaren de cover van (daar hebben we hem weer) T's cultuurkatern Culture Shock sierden houdt een verder overkoepelend idee hier verder op. (Cultuur & Uitgaansmagazine de T is één van de organisatoren van deze expo). Kunstwerken van gevestigde namen zijn te vinden naast die van net afgestudeerden of zelfs nog net niet afgestudeerden.
Eigenlijk is het een samengeraapt zooitje kunst maar dan wel één van een aangename soort. Door de diversiteit van het aanbod is er altijd wel iets wat je aanspreekt.

Het rondlopen in het voormalig postkantoor heeft voor mij ook iets voyeuristisch. Ik kwam hier vroeger regelmatig voor allerlei postzaken mijn boodschappen doen. En nu kan ik dus in een gestripped postkantoor achter de coulissen kijken. Het koude TL-licht maakt voor mij het sfeerplaatje kompleet.

Alhoewel ik niet al te veel over de expositie zelf wil verklappen, je moet gewoon zelf gaan kijken, wil ik toch een tipje van de sluier oplichten.
Misschien komt het wat zwaar aan na al die chocoladeletters van de afgelopen dagen maar ik vond 'Chocolate Vanitas' van Tommy van der Loo erg sterk. Hij heeft 2 kilo massieve melkchocolade verwerkt tot een prachtige schedel. Wat mij betreft mag Damien Hirst zijn 'For the love of God' zo in de prullenmand gooien.

Ik hoop dat deze expositie voldoende bezoekers trekt zodat het HOSTkantoor in de toekomst nog vele malen gastheer mag zijn voor initiatieven als deze.
Deze expositie is nog GRATIS te bekijken t/m 23 december (open van donderdag t/m zondag).

Genoeg gezever.


Brabants Dagblad

De T

Rijmen.

aaskever
berichtgever
bever
bewaargever
bladkever
boomklever
boorkever
bruikleengever
bumperklever
ganzelever
gever
graanjenever
grondwetgever
houtkever
jenever
junikever
kalfslever
kever
kippenlever
klever
kredietgever
lakenwever
lever
medestrever
meikever
mestkever
opdrachtgever
opgever
overlever
pandgever
pezewever
raadgever
schever
seingever
snuitkever
sprin"G"kever
strever
tapijtkever
tapijtwever
tegenstrever
tipgever
uitgever
verslaggever
vormgever
waterkever
werkgever
wetgever
wever
zandkever
zelfklever
zijdewever

Genoeg gezever.


Rijmwoordenboek

Joodse begraafplaats.

Afgelopen zondagochtend heb ik de elementen getrotseerd en ben ik in de vrieskou naar het eind van de Bredaseweg gefietst. Ik moest daar zijn omdat ik mij had opgegeven voor een rondleiding op de enige joodse begraafplaats die Tilburg rijk is. De rondleiding was een onderdeel van het Jiddisch Festival dat van 26 t/m 28 november in en rond Paradox plaats vond. Op de vrijdagavond in een warm Paradox had ik o.a. het Haytham Safia Quartet met een gastoptreden van trompettist Eric Vloeimans gezien. Nu stond ik koukleumend voor het hek van de begraafplaats terwijl ik net zo goed nog warm onder de dekens had kunnen liggen. Ik leek wel mesjogge!

Nadat iedereen een kleine bijdrage had gegeven voor onze gids, tevens stadsdichter, de enige echte Cees van Raak, mochten we naar binnen.
De mannen moesten hoofdbedekking hebben. Dat is een teken van respect binnen het joodse geloof. Voor de mannen die niets bij zich hadden waren "noodkeppeltjes" meegenomen. De rondleiding was nog niet begonnen en ik had nu al iets waar ik mij aan kon irriteren. De zelfgemaakte hoofddeksels leken mij meer iets voor een kinderfeestje. Ze deden mij denken aan een Aziatische hoed. Bovendien waren ze niet praktisch. De 3 mannen die ik er onhandig mee rond zag lopen moesten continu het petje vasthouden om er voor te zorgen dat het niet van hun hoofd gleed. Ik vond het een gotspe! Uiteindelijk was het natuurlijk hun eigen schuld. Wie gaat er nu met een temperatuur van -5 graden zonder muts op naar buiten?

De joodse begraafplaats stamt uit 1855. Aan het begin van de begraafplaats staat het metaheer huisje. Hier wordt een lijkrede uitgesproken door de rabbijn voordat een persoon begraven wordt. Daarna gaat men naar de plek waar de dode wordt begraven. Na het zeggen van enige gebeden en citaten uit de Talmoed (belangrijkste boek binnen het jodendom) wordt het graf door de aanwezigen gezamenlijk gedicht en wordt het Kaddiesjgebed (lofprijzing van God) door de meest directe nabestaande gezegd.

Op de begraafplaats liggen voornamelijk Asjkenazische joden. Deze joden waren oorspronkelijk afkomstig uit Midden- en Oost-Europa en hebben zich vanaf het begin van de 17e eeuw in Nederland gevestigd. De grafstenen van deze groep staan rechtop. De zerken van de Sefardische joden liggen op de grond (Als je op de foto hieronder klikt kan je er rechtsboven één zien liggen). Deze groep joden komt oorspronkelijk uit Spanje en Portugal en zijn vanwege de inquisitie eind 1400 begin 1500 via o.a. Antwerpen in Nederland terecht gekomen.

Op de Matseva (grafsteen) zijn vaak diverse symbolen te zien zoals de davidster. Op de foto hieronder zie je de waterschenkende kan en schaal. Dit is het symbool van de Leviet, een tempeldienaar, die kan en schaal hanteert bij de rituele handwassing van een Cohen (priester).

De twee handen van een Cohen zie je hieronder. Dit is het symbool van een priester. De handen worden zo gehouden bij het uitspreken van de priesterzegen in een Synagoge.
Hé, daar hebben we de ponem van Cees ook!

De rondleiding op de begraafplaats duurde een klein uur en was een beetje rommelig maar wel leuk en informatief. Ondanks zijn achternaam zat Cees er enkele keren volledig naast maar dat mocht de pret niet drukken. Sommige bezoekers konden onze gids mooi corrigeren en aanvullen en dat gebeurde allemaal erg gemoedelijk. Volgens mij had Cees de avond ervoor een klein feestje gehad en aan de jajem gezeten. Aangezien ik daar zelf ook niet vies van ben heb ik het hem vergeven. Ook al is het pas over 10 maanden weer Jom Kippoer (zoek dat zelf maar eens op). Mazzeltof!

Genoeg gezever.

Stichting tot behoud van Tilburgs Cultuurgoed

joods historisch museum


Cees van Raak