Gerstenat.

De meeste mensen die mij kennen weten dat ik graag een biertje drink. Het liefst iets speciaals van een wat hogere gisting. Blonde bieren en Tripels hebben mijn voorkeur. Het bier dat het beste bij mij past is natuurlijk Duvel van Moortgat.

Toen ik hoorde dat twee vrienden begonnen waren om zelf bier te brouwen wilde ik daar natuurlijk alles van weten. Kom vrijdagavond maar langs, dan kan je ons in actie zien, kreeg ik te horen toen ik hun vertelde dat ik nieuwsgierig was.

Op de desbetreffende vrijdagavond aangekomen op de brouwlocatie zag ik brouwmeester 1 met een bedompt gezicht op mij afkomen. Tsja, er is iets niet helemaal goed gegaan. Ga maar eens boven kijken.
Boven in de kleine keuken aangekomen zag ik de andere brouwmeester met een rood aangelopen hoofd voorovergebukt op zijn knieën de grond dweilen. De kleine keuken zag er verschrikkelijk uit. Het leek wel of er een bierbom was ontploft. Van het plafond kwamen druppels brouwvocht naar beneden.
Ik heb geluk gehad, mompelde brouwmeester 2 terwijl hij verder ging met dweilen. Voor het zelfde geld had ik het goedje ook in mijn gezicht kunnen krijgen. Dan had ik met brandwonden naar het ziekenhuis kunnen gaan. Dus een nat plafond daar kan ik wel mee leven.
Hij vertelde dat ze Weizen (= graanbier) aan het maken waren. Het was de bedoeling om 10 minuten voor het eind van het koken van de wort voor een tweede maal hop toe te voegen. Dat hadden ze nog nooit eerder op deze manier gedaan. Toen het zover was om de hop toe te voegen moest een dop verwijderd worden. Dit was een cruciale vergissing. De druk in de ketel was zo hoog opgelopen dat het kokende goedje met een grote kracht uit de koperen ketel spoot. Een IJslandse vulkaan maakt minder geweld.
Gelukkig zijn er dus geen gewonden gevallen. Alleen ego's gedeukt. En leergeld betaald. Je moet wat over hebben voor een zelfgemaakt biertje.

Ketel voor de wort.

De beruchte dop die beter niet verwijderd had moeten worden.

Hiermee zet je doppen op je fles.

Ik was 17 jaar toen ik een soortgelijk ongeluk meemaakte. Ook ik wilde toen zelf bier maken. Alleen op een wat simpelere manier. Ik had in Engeland kant en klare bierpakketten gekocht. Mijn oma woonde in een buitenwijk van Londen en zodoende kwamen we daar meerdere keren per jaar. Ik kon dus regelmatig mijn bierattributen en basismaterialen aanvullen. Het brouwen zelf was een makkie. Je hoefde alleen maar water toe toevoegen en een brouwvat hebben om het goedje in te laten pruttelen. Dit moest enkele dagen gisten voordat het klaar was. Daarna vulde ik lege schoongemaakte Grolsch beugelflesjes met het goedje om het daarna enkele weken te laten nagisten. Mijn vrienden gebruikte ik als proefkonijn. Lekker vonden ze het spul niet. Ik had vooral succes omdat het spul zo sterk was. We waren 17 en hadden weinig geld. Door mijn biertjes vooraf te drinken hadden we minder bier in de stad nodig om jolig te worden. Minimum input, maximum output. Een zuipkeet hadden wij niet in Roosendaal.

Toen ik de smaak te pakken kreeg investeerde ik in een 5 gallon (= ongeveer 19 liter) drukvat. Zo hoefde ik niet elke keer al die flesjes te reinigen. Bovendien was het leuker om uit zo'n vat te tappen, er zat namelijk een kraantje aan.
Nadat ik weer eens een brouwmengsel klaar had vulde ik het drukvat en sloot het af. Ik vond het verstandig om het vat op de voorzolder te zetten. Daar was het prettig warm. Dat was goed voor het nagisten. Belangrijker nog was dat mijn eigen slaapkamer op zolder was. Bier vlak naast je slaapkamer. Wat wil je nog meer als 17-jarige? (Ik deed toen nog niet aan sex......).

Het bier was klaar en ik wilde het proeven. Eerst zou ik nog een koolzuur capsule inbrengen aan de bovenkant van het drukvat. Dan zou het bier een betere schuimkraag hebben, dacht ik. Toen ging het fout. Meteen na het injecteren van het koolzuur begon het drukvat, welke van kunststof gemaakt was, gevaarlijk te kraken. Uit één van de naden begon bier te druppelen. Vlak erna spoot het uit een stuk of 8 gaten tegelijk de hele voorzolder in.

Met gevaar voor eigen leven (beetje aangedikt) heb ik toen die 19 liter bier, die trouwens al snel minder werd, naar beneden gedragen. Ondertussen kreeg elke verdieping een bierlading te verdragen, inclusief de hal. Uiteindelijk heb ik het laatste restje bier in de goot voor het huis weg laten lopen. Einde bierbrouw carrière. Mede op aandringen van mijn moeder.

Gelukkig hebben de beide eerder genoemde brouwmeesters meer ruggegraat. Dat is ook fijn voor mij. Ik kan nu zonder risico van eigen lijf en leden ambachtelijk gebrouwen bier proeven. Minimum input, maximum output!

Genoeg gezever.


Hobbybrouwen.