In Memoriam.

Bij de ingang van de begraafplaats aan de Bredaseweg staat de afgelopen dagen een bloemenstalletje. Deze dagen brengen veel mensen een bezoek aan een graf in hun omgeving om de overledenen te herdenken. Vaak neemt men dan een bloemetje mee om het graf wat op te fleuren.

Officieel herdenkt de katholieke kerk alle overleden gelovigen op 2 november en noemt die dag Allerzielen. De dag ervoor worden alle heiligen en martelaren van de katholieke kerk herdacht en vereert tijdens Allerheiligen. In Gods aangezicht is iedereen gelijk. Hier op aarde werken we nog met VIP-clubs.

Vandaag is het Halloween. De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, ofwel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Iers-Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltisch nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november).
Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorven van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. De geesten die uit de dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers.
Het feest is in de 19e eeuw door Ierse immigranten naar de VS gebracht.

Terwijl ik vandaag met dit berichtje bezig ben hoor ik dat Harry Mulisch gisteren op 83-jarige leeftijd te Amsterdam overleden is. Ikzelf ben geen groot fan van de man en schrijver. Ik besef wel dat Nederland een groot schrijver heeft verloren. Ik hoop dat de ontdekking van de hemel voor hem nu een feit is.

Genoeg gezever.


Wikipedia

Harry Mulisch

Pompoen Recepten

De allerbeste van de herfst 2010?

Gisteren, donderdagavond, rond een uur of acht stapte ik mijn stamkroeg binnen. Meestal is het wat later als ik mij op een van de krukken posteer. Vandaag was ik er dus vroeger. Ik  was in het cafe was voor een serieuze aangelegenheid. Ik was gekomen om bokbier te proeven. Ik was niet de enige.
Er waren zo'n 20 bier connaisseurs op het gebeuren afgekomen. Er zaten zowaar 5 vrouwen tussen. Toen iedereen gearriveerd was gingen we naar het proeflokaal op de eerste verdieping van het cafe.
In dit arena zou besloten worden welk bokbier als beste uit de bus zou komen. Belangrijker nog was natuurlijk wie er de meeste bokbieren goed zou raden. Al gaf niemand van ons dat toe.

We gingen 9 bieren blind proeven. Op tafel stond water en brood om de smaak na het proeven weer te neutraliseren. Ieder van ons had een formulier voor zich liggen. Daarop konden wij onze smaak, geur, dronk en afdronk ervaringen noteren. Het bier moest een rapportcijfer krijgen en zoals gezegd moest het biermerk geraden worden. Gelukkig stond achterin het beoordelingsformulier een lijst van 9 bokbieren waar we uit konden kiezen. Niet dat ik dat als bierkenner bij uitstek nodig had. Wel leuk voor de anderen. Hadden die ook een kleine kans om te winnen.

Meteen na het uitserveren van het eerste biertje kreeg ik in de gaten dat ik met geduchte tegenstanders te maken had. Er werden allerlei termen over de tafel gesmeten zoals aroma en bouquet. Opmerkingen als: deze is wel lekker hoppig! waren ook niet van de lucht.
Ook werden er volgens mij dwaalsporen uitgezet. Een van de deelnemers aan mijn tafel wist elke keer na het uitserveren van een bok met 100 procent zekerheid te vertellen dat dit toch echt Budels Bok was.

Ik werd iets stiller dan ik bij aanvang van de avond was en probeerde mij te concentreren. Was dit bier nou bitter of niet? Proefde ik nu mout of zoet? Zat er iets van kruiden in of eerder fruit of beide? Proefde ik daar een zuurtje? Was de afdronk al begonnen of was dit nog steeds de dronk zelf? Mijn hoofd tolde.

Rond een uur of half elf hadden wij het laatste biertje geproefd. Met een licht bezweet voorhoofd leverde ik mijn formulier in bij onze gastheer Erwin. Deze had de avond als een volleerd bierscheidsrechter geleid. Ik zag aan de blik in zijn ogen dat de beoordeling van de ingeleverde formulieren streng zou zijn.
De minuten die volgden leken een eeuwigheid te duren. Ik probeerde zo relaxt mogelijk over te komen. Gelukkig hielpen de 9 door mij geteste bokjes mij daar ook bij.

Uiteindelijk kwam Erwin weer tevoorschijn. Dit was mijn moment. Mijn jarenlange kroegbezoek zou zich nu uiteindelijk uitbetalen. Dit waren mijn 15 minutes of fame!
En de winnaar is..............Maarten!???

Hoe kon dit in godsnaam?
Ik dronk al bier toen hij nog aan de moedermelk zat!
Als een van de laatste kwam ik aan de beurt. Ik had er slechts 1 goed. Hoe kon dit? Waar was het mis gegaan? Zelfs vriend Sjoerd, die al bijna twee jaar buitenspel stond door de geboorte van een tweeling en dus weinig tijd had om naar de kroeg te gaan, had er 2 goed. Als ik in de toekomst met hem nog eens in een verhitte discussie over bier terecht kom weet ik zeker dat hij triomfantelijk 2 vingers omhoog zal steken.

Teleurgesteld en enigszins gedesoriënteerd verliet ik het lokaal.
Beneden aan de bar bestelde ik nog een Duvel om mijn ontgoocheling te temperen.
Ik moet maar doen waar ik goed in ben. Ik moet het bier niet proeven maar gewoon drinken!

Genoeg gezever.


Burgemeester Jansen

Pint dossier Bokbier

Lekker bakkie thee?

Het is weer de tijd van het jaar dat de dagen korter, kouder en natter worden. Ik ben meer een nachtmens dan een vroege vogel. In combinatie met dit jaargetijde is 's ochtends goed wakker worden extra moeilijk.

Dit vertelde ik een week of drie geleden ook tegen een vage bekende. Laten we hem maar Barend noemen.

Barend vertelde mij dat hij daar wel iets voor had en dat hij mij dat binnenkort zou toespelen. Een week ging voorbij en ik had het gesprek al weer vergeten toen Barend ineens voor mij stond. Hier mompelde hij en hij gaf mij een verkreukeld theedoosje.

Ik bekeek het doosje aandachtig en vroeg mij hardop af wat ik met deze Earl Grey moest doen.

Nee man! Zei hij. Dat is bedoeld om dat lapmiddel waar we het vorige week over hebben gehad in te vervoeren.

Ik pulkte het verkreukelde  doosje voorzichtig open en zag dat er een stuk of tien theezakjes inzaten. Windsor Mate stond er op het kleine labeltje aan het eind van het koordje.

Ik zweer erbij zei Barend met een glimlach en een vette knipoog. Heb ik in Bolivia ook gedronken en meegenomen maar je kan het ook op internet bestellen.

Ik bedankte Barend en zei hem dat ik het wel eens zou drinken de komende dagen.

In de eerste dagen na het theegeleuter met Barend lag het verkreukelde doosje ergens in de hoek van mijn aanrecht.

Op een ochtend een paar dagen later had ik wat moeite met wakker worden toen ik dat doosje op mijn aanrecht weer in het vizier kreeg. Waarom niet dacht ik en maakte een lekker bakkie thee voor mijzelf.

Ik weet niet of het een soort van placebo effect was of niet. Een half uur na het drinken van de thee had ik echt het idee dat ik wakker en meer alert was.

De dagen erna dronk ik elke ochtend een kopje Barendthee zoals ik het was gaan noemen. Ik had het idee dat ik door het drinken ervan echt beter wakker werd en ook nog eens meer ontspannen was.

Ik wilde meer weten over deze thee dus ik ging internet maar eens raadplegen. Na de combinatie  van windsor en mate ingetypt te hebben kwam ik al snel op Amazon.com en las toen wat ik de afgelopen dagen had gedronken: cocathee!

Thee van coca bladeren dus. Nu snap ik dat dat die thee zo goed werkt.

Ik las ook het zielige relaas van de Amerikaanse matroos Javier Trevino. Deze matroos kwam positief uit een drugstest en gaf deze coca thee er de schuld van. Misschien een tip voor Yuri van Gelder: zeg dat het de thee was!

Sommige van de sites die deze thee verkopen waarschuwen hier ook voor maar niet allemaal. Lijkt mij wel een prettig stukje essentiële informatie die potentiële klanten willen hebben. Vooral in deze tijden waarin bedrijven hun werknemers steeds vaker testen op drugsgebruik en in Europa door de politie steeds vaker gebruik wordt gemaakt van drug wipes en wangslijm testen.

Wil je nog een kopje thee? Nee, ik moet nog rijden.........

Genoeg gezever.

Amazon.com

Javier Trevino

T JE BENT ER.

Iedereen in Tilburg kent ze wel. Die borden als je Tilburg binnen komt. Die toevoeging aan het plaatsnaambord Tilburg. T JE BENT ER. Wat is dat in hemelsnaam? Ik snap het niet helemaal. Of beter nog, ik snap het helemaal niet! En ik ben niet de enige. Marlene Lunter maakt in haar blog ook opmerkingen over deze slogan maar zij benadert het meer taalkundig.

Ik zou graag willen weten wie dit verzonnen heeft en waarom?

Kijk, ik wil niet lullig doen. Tilburg heeft een imago probleem. Dat weet ik. Dat weet iedereen.

Dus wat doe je dan. Dan zet je er professionals op. Geef je flink wat geld uit. Voer je een publiciteitscampagne. Zorg je voor een Logo. Klaar is Kees.

Dat er dan een dikke T uitrolt, OK. Daar kan ik nog mee leven. Maar die toevoeging!
JE BENT ER? Wie verdient er geld aan zoveel onzin?

Natuurlijk ben je er. Dat was toch de bedoeling. Daarom ging je er toch naar toe. Om er te zijn. Als je op weg bent van Breda naar Eindhoven en je hebt per ongeluk de afslag gepakt. Dan kom je in Tilburg. Je wilde er niet zijn maar je bent er toch. Daar hoef je dan toch niet aan herinnerd te worden. Natuurlijk ben je er. Dat wist je toch al. Daar is dat plaatsnaambord toch voor?

Misschien is het een toevoeging voor de twijfelaars. Ik zie dat plaatsnaambord wel maar zou het echt zijn?

 Wees dan ook consequent. Als je Tilburg verlaat moet er op die plaats een bord komen:

T JE BENT ER NU NIET MEER.

Gewoon om je even te helpen herinneren dat je Tilburg toch echt aan het verlaten bent. Eventueel zodat  je je nog kan bedenken. Net zoals ooit in Berlijn. You are now leaving the American sector. Pas op je verlaat nu veilig gebied. Het mag wel. Maar het risico is voor jou.

Ik ga de komende weken eens kijken of ik er achter kan komen wat het idee is achter deze slogan. En wie het bedacht heeft. Ik hoop dat ik op mijn zoektocht mooie dingen tegen kom. Dan kan ik die mooi hier op deze plaats bespreken. Trouwens als iemand dit leest en er meer van weet, laat dan even een reactie achter.

In 1987 ben ik in Tilburg komen wonen. Ik woon er nog steeds. Tilburg, ik ben er al 23 jaar.

Genoeg gezever.


Marlene Lunter

Terugblik.

Vorige maand van 12 tot en met 19 september vond in Tilburg het Incubate festival plaats. Het jaarlijks festival richt zich op Independent Culture en vindt plaats op diverse locaties in de stad. Het aanbod bestaat uit muziek, film, theater en visuele kunst. Het muziekaanbod gaat van black metal tot free jazz en alles wat daar tussen zit. Mijn festival dus. En nog wel in mijn eigen stad!

Tijdens het festival kwam ik in aanraking met het werk van kunstenares Hester Scheurwater. De in 1971 te H.I. Ambacht geboren kunstenares maakt foto's, korte films en videoperformances. In haar werk komen vooral vrouwelijke archetypen Maagd, Moeder en Hoer aan bod en de dunne lijn tussen deze drie.
In Tilburg kregen we haar wild beaming projecten te zien. Op diverse locaties in de stad werden 's avonds video's geprojecteerd op gebouwen.

Ik had al eerder van wild beaming gehoord en op internet gezien maar nog nooit in levende lijve meegemaakt. Ik moet zeggen dat ik hetgeen wat ik gezien heb erg mooi vond. Ik vind het moeilijk om te omschrijven waarom. Waren het de beelden, was het de nieuwigheid? Ik weet het niet zeker. Vooral de interactie tussen het gebouw en het geprojecteerde beeld vond ik fascinerend. Je zou kunnen denken dat je het gebouw niet meer ziet als je naar de geprojecteerde beelden kijkt. Ik had juist het idee dat ik het gebouw beter zag. En dan bedoel ik niet dat ik mijn bril niet nodig had.
Ik zou wel vaker wild beamers op bezoek willen krijgen in Tilburg.

Naast wild beamen maakt Hester ook foto's. De meest besproken daarvan zijn waarschijnlijk haar zelfportretten. Regelmatig maakt Hester foto's van zichzelf waarbij je net niet goed genoeg door haar panty heen kan gluren. Deze beelden refereren volgens haar aan de 'seksueel beladen' afbeelding van vrouwen in de media (in reclame, film, muziek video's, teksten en Porno).
Nou Hester, dat heb je goed gedaan want ik ben nog nooit eerder zo opgewonden geweest van Kunst!

Het centraal thema van Incubate 2010 was copy/paste en piraterij. Als ode aan Hester en het festival heb ik ook een zelfportretje gemaakt.

Ik hoop op weer een mooi Incubate volgend jaar. Als deze blog dan nog leeft zal ik zeker op dit mooie Tilburgse festival terugkomen.

Genoeg gezever.


Incubate

Hester Scheurwater

Gebod van de dag.

Fijn om te weten dat je voor het hout betaald hebt Frans. Je zou ze maar de kost moeten geven die hout dat naast de weg ligt gewoon meenemen.

Genoeg gezever.

Een avondje met......The Thing.

Ik ga regelmatig naar Muziekpodium Paradox. Gisterenavond ook. Ik ging naar de Telegraafstraat om The Thing te zien spelen. The Thing is een Noors/ Zweeds free jazz trio. Op de site van Paradox wordt het jazz impro rock genoemd. Ook goed.

Het trio werd deze tour aangevuld met de gitarist/noise kunstenaar Otomo Yoshihide. Deze gebruikt naast gitaar ook allerlei electronische gadgets ,taperecorders en draaitafels om muziek te maken.

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Het concert was overrompelend. Ik ben best wel wat gewend qua muziek maar dit was een taaie rakker.

Ik had het idee dat ik tijdelijk schizofreen was. Het ging alle kanten op en was snoeihard  (Paradox verkoopt oordopjes aan de bar). Op de beste momenten had het wel iets weg van Sonic Youth. De rest van de tijd waren de muziekanten meedogenloos.

Voor mij zat een stelletje van eind 50. Ik fantaseerde dat ze elkaar net via internet hadden leren kennen. Dit was de eerste serieuze date na enkele keren koffie gedronken te hebben. Hij had voorgesteld om een keer wat jazz te gaan luisteren. Zij vond het nog te vroeg maar stemde toch toe. Zij bleef beleefd het hele concert naast hem zitten. Hij dacht dat hij in de hel terecht gekomen was...... Zij heeft nog wel de laatste trein terug naar Breda kunnen halen. Hij is daarna nog erg dronken geworden.

Was het een mooi concert? Voor mij niet. Daar was het bij vlagen te hard en chaotisch voor.  Het was wel interessant. Ik denk wel dat als ik mij wat meer in deze muziek zou verdiepen een volgend concert beter zou bevallen.

Ik heb toch een CD gekocht. De volgende keer als mijn buurman weer eens onredelijk doet zet ik de CD van The Thing op. Repeat aan. Voordeur achter mij dicht!

Genoeg gezever.


Paradox

Otomo Yoshihide

Tip van de dag.

Graag wil ik de tip van de heer J. de Leijer uit de Groenstraat te Tilburg op deze blog plaatsen.
Hartelijk dank voor de Tip!

Genoeg gezever.

Wandelen.......

Het was vandaag zo'n lekker weer dat ik besloot om wat te gaan wandelen. Eigenlijk wil ik dit helemaal niet vertellen omdat het zo ontzettend gezapig klinkt. Een vent gaat niet uit zichzelf wandelen. Dat doet hij omdat hij een hond heeft. Of een vriendin. Of omdat hij op vakantie is. Op vakantie noem je het ook anders. Je bent dan gaan trekken of hiken. En als je het echt spectaculair wil maken dan vertel je dat je een survivaltocht hebt gemaakt.
Vandaag ben ik dus wezen survivalen in Tilburg.

Ik wilde zoiezo onderweg wat foto's met mijn nieuwe gadget maken. Een iPod Touch. Een selectie van die foto's drop ik op Photobucket.

Mijn tocht begon in het Leijpark. Hier ren ik wel eens wat rondjes na het werk en je kan hier ook goed skaten want de wandelpaden zijn geasfalteerd. Meestal kom ik daar liever door de week want dan heb je het park bijna voor jezelf.

Nadat ik een tijdje door het park geslenterd had stak ik de Ringbaan over. De oude AaBe fabriek die hier staat wordt gedeeltelijk gesloopt. Het pand is een overblijfsel uit de tijd dat Tilburg nog een grote textielindustrie had. Op de locatie moet een nieuw winkelcentrum komen. Misschien duurt het nog even vanwege de mindere economische situatie van het moment. Het levert op het moment in ieder geval leuke plaatjes op.

Ik wilde ook nog wat foto's maken van wat graffiti her en der in de stad. Ik ben geen echte liefhebber maar op een of andere manier is er op Photobucket erg veel interesse voor een graffiti foto die ik op de Bredaseweg heb genomen. Ik hoop door nog een paar van dit soort foto's toe te voegen aan mijn albums ik meer bezoek aan mijn fotoalbums krijg.
Ik wilde in ieder geval een foto nemen bij de oude Vormen fabriek aan de Sint Ceciliastraat. Daar was iemand vorige week een nieuwe piece (=wat groter graffiti werk) aan het wegzetten. In de oude fabriek zit tegenwoordig de Hall of Fame. Stichting de Hall of Fame is opgericht door Tilburgse jongeren met als doel de verschillende subculturen in de stad samen te brengen, zodat de jongeren elkaar stimuleren en van elkaar kunnen leren. Op enkele van de muren van het pand wordt graffiti gedoogd en kan de Banksy van morgen zijn kunsten ontwikkelen.

Verder had ik nog graffiti werkjes in de Boomstraat en de Noordstraat op het oog. Deze zijn waarschijnlijk gemaakt door dezelfde persoon die de genoemde piece op de Bredaseweg op zijn geweten heeft.

Via deze twee graffiti werkjes kwam ik op de Spoorlaan. Ik had wel zin in een ijsje. Dus op weg naar Intermezzo de ijssalon op de hoek met de Heuvelring. Ze hebben daar zeker 30 smaken ijs. Ambachtelijk gemaakt adverteren ze. Zou er kinderarbeid in het spel zijn? Het zou wel een delicatesse zijn want kinderarbeid wordt steeds harder aangepakt. De term kinderijsje krijgt nu dan ook een geheel andere lading. Ik vraag mij ook af of ze niet iets aan het ijs toevoegen waardoor mensen terug komen. Er staat zeker 50 man binnen. Quasi nonchalant staan ze op hun beurt te wachten maar als iemand met zijn net veroverde ijsje zich naar buiten wurmt geeft niemand een millimeter toe en wordt het ontstane gat sneller dan het oog kan zien opgevuld. Het lijkt wel of er methadon uitgedeeld wordt aan een stel junks. Alleen gaat dat volgens mij een stuk rustiger.
Mijn zin in een ijsje is ineens verdwenen. Ik smeer hem hier.

Ik besluit om naar mijn kroeg aan de haven te gaan. Nee, geen bier. Lekker een bakje verkeerd en even de weekendkranten doorspitten want dat heb ik nog niet gedaan.

Genoeg gezever.


Hall of Fame

Photobucket
        

Waarom in hemelsnaam bloggen?

De laatste maanden betrap ik mij steeds vaker op het tegen mijzelf praten. In eerste instantie waren het slechts losse kreten die in mijn hoofd bleven steken. Op een gegeven moment werden die losse kreten zinnen en de laatste tijd spelen er complete monologen in mijn hoofd af.
Vorige week was echter het voorlopige dieptepunt toen ik al wandelend over straat mijzelf er op betrapte dat een inwendige kreet niet echt inwendig was omdat een voorbijganger er op reageerde.
Nou heb ik niet direct de vrees dat ik langzaam een Gilles de la Tourette patiënt aan het worden ben. Vervelend kan het wel zijn als je hardop EIKEL! of LEKKER WIJF! roept als je over straat loopt en dan zijn dat nog redelijk onschuldige uitingen.

Ik ben sinds januari 2010 weer single en ik vraag mij af of het regelmatig voor langere tijd alleen zijn de hierboven geschetste situatie veroorzaakt/verergerd heeft. Een andere kwestie die ik eigenlijk liever niet aanroer is leeftijd. In november wordt ik 47 jaar. Zou het zo zijn dat ik naarmate ik ouder word ik meer in en buiten mijzelf ga praten? Ik hoop het niet! Als ik nu op mijn 46e al losse woorden uitkraam. Wat voor een lot staat mijn dan te wachten op mijn 50e of  de jaren daarna (als God het wil)?
Ik hoop dat ik door mijn bloggen de druk die zich blijkbaar in mijn binnenste aan het opbouwen is ietwat kan laten afnemen. Dat het bloggen een therapeutische uitwerking zal hebben. Ik zou de blog dus CATHARSIS kunnen noemen maar dat vond ik te serieus klinken. Bovendien weet ik nog niet zeker of het gaat werken.

Ik denk dat als anderen dit stukje lezen een groot gedeelte zal denken: wat een gezever! Dus lijkt mij dat een toepasselijke naam voor deze blog.

Naast de hopelijk therapeutische functie van deze blog voor mij hoop ik eventuele toekomstige lezers van deze blog iets van mijn dagelijks leven te weten zullen komen. Ik hoop hen te helpen inzien dat er altijd levens zijn die minder zinvol zijn dan hun eigen leven. Daarmee hoop ik dat dit schrijven ook voor deze mensen therapeutisch zal zijn.

Genoeg gezever.

John
Tilburg