De laatste maanden betrap ik mij steeds vaker op het tegen mijzelf praten. In eerste instantie waren het slechts losse kreten die in mijn hoofd bleven steken. Op een gegeven moment werden die losse kreten zinnen en de laatste tijd spelen er complete monologen in mijn hoofd af.
Vorige week was echter het voorlopige dieptepunt toen ik al wandelend over straat mijzelf er op betrapte dat een inwendige kreet niet echt inwendig was omdat een voorbijganger er op reageerde.
Nou heb ik niet direct de vrees dat ik langzaam een Gilles de la Tourette patiënt aan het worden ben. Vervelend kan het wel zijn als je hardop EIKEL! of LEKKER WIJF! roept als je over straat loopt en dan zijn dat nog redelijk onschuldige uitingen.
Ik ben sinds januari 2010 weer single en ik vraag mij af of het regelmatig voor langere tijd alleen zijn de hierboven geschetste situatie veroorzaakt/verergerd heeft. Een andere kwestie die ik eigenlijk liever niet aanroer is leeftijd. In november wordt ik 47 jaar. Zou het zo zijn dat ik naarmate ik ouder word ik meer in en buiten mijzelf ga praten? Ik hoop het niet! Als ik nu op mijn 46e al losse woorden uitkraam. Wat voor een lot staat mijn dan te wachten op mijn 50e of de jaren daarna (als God het wil)?
Ik hoop dat ik door mijn bloggen de druk die zich blijkbaar in mijn binnenste aan het opbouwen is ietwat kan laten afnemen. Dat het bloggen een therapeutische uitwerking zal hebben. Ik zou de blog dus CATHARSIS kunnen noemen maar dat vond ik te serieus klinken. Bovendien weet ik nog niet zeker of het gaat werken.
Ik denk dat als anderen dit stukje lezen een groot gedeelte zal denken: wat een gezever! Dus lijkt mij dat een toepasselijke naam voor deze blog.
Naast de hopelijk therapeutische functie van deze blog voor mij hoop ik eventuele toekomstige lezers van deze blog iets van mijn dagelijks leven te weten zullen komen. Ik hoop hen te helpen inzien dat er altijd levens zijn die minder zinvol zijn dan hun eigen leven. Daarmee hoop ik dat dit schrijven ook voor deze mensen therapeutisch zal zijn.
Genoeg gezever.
John
Tilburg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten