Boomerang?

Vandaag was ik onderweg op mijn fiets om boodschappen te doen toen mijn blik door iets werd gevangen. Aan het raam van de Goods4you aan de Schouwburgring hing een grote poster. Op die poster zag ik een welbekende slogan. De slogan werd echter op een andere manier gebruikt dan de bedenker ervan waarschijnlijk voor ogen had. Bovendien werd er iets aan de slogan toegevoegd. Eronder volgde een verhaal over het hoe en waarom van de aangepaste leus.

Op 21 oktober poste ik een bericht op deze blog van deze door de locale overheid gehanteerde kreet. Een ruime maand later, op 27 november, schreef ik iets over het parkeerbeleid in deze stad. Vandaag zag ik deze twee onderwerpen op één en dezelfde poster terug. Dat deed mij goed. Tenminste, enkele seconden. Ik had heel even het idee dat ik de hartslag van Tilburg enigszins goed aanvoel. Totdat mijn realiteiszin mij in mijn nekvel kneep. Schrijven over parkeren is altijd actueel en die slagzin van onze lokale overheid is er natuurlijk ook één die er om vraagt om verkracht (of genaaid) te worden.

Op afbeelding klikken om beter te kunnen lezen.

Een van de multinationals waarover de maker van de poster het waarschijnlijk heeft zou Interpolis kunnen zijn. Dit bedrijf wilde niet aan de rand van de stad gehuisvest worden omdat de werknemers met de trein moesten kunnen komen. Gevolg: rondom het Interpolisgebouw moest de parkeerbeleid aangepast worden omdat toch meer mensen met de auto kwamen dan verwacht (vreemd zeg). Ik ken de verhalen van mensen in Armhoefse Akkers die hun auto moeilijk kwijt kunnen. Dit omdat Interpolismedewerkers liever een stukje naar hun werk lopen (oh, ironie) dan dat ze betaald parkeren. Weer een bewijs dat de portemonnee een belangrijke reden is voor mensen om hun gedrag aan te passen. Beter en goedkoper openbaar vervoer geachte dames en heren politici! De ergernissen in de wijk liepen zo hoog op dat er een tijdje auto's van met name Interpolismedewerkers bekrast werden. Gelukkig zijn die goed verzekerd. Dat lijkt mij glashelder.
Ik weet niet of de dader(s) ooit gepakt zijn maar er werd niet uitgesloten dat mogelijke daders uit de Armhoefse Akkers zelf kwamen. Terwijl dit toch zo'n nette wijk is.
Dan zijn er nog de verhalen over toekomstig gratis parkeren bij het nog op te pimpen AaBé complex aan Ringbaan Zuid. Dan zou ik ook groen van jaloezie worden. Of als ondernemer flexibel reageren en daar alvast eens kijken wat een winkel op die locatie gaat kosten. Ondernemen is aanpassen. Net als schrijven.
Neem maar van mij aan en ik ben geen deskundige: de binnenstad gaat voor het autoverkeer nog verder dichtslibben.
In ieder geval is deze ondernemer over de zeik en dat mag iedereen weten.
Nadat ik wat foto's van de poster had gemaakt ging ik weer op de fiets verder. Ik had nog meer te doen deze dag.


Genoeg gezever.

Goods4you

Interpolis

Ondernemen in Tilburg

Bloemkool of Broccoli?

Al weer enkele dagen geleden is de enquête "Bloemkool of Broccoli ?" gesloten.
De belangstelling voor deze enquête was overweldigend. De mensen van Blogger hebben gedurende de looptijd van de poll diverse keren contact met mij opgenomen. Zij verzochten mij het groenteproject te stoppen aangezien hun hele systeem zowat onder de datastroom bezweek. Ook heb ik twee keer contact gehad met de AIVD die mijn onderzoek niet wilde verbieden maar mij toch hebben gevraagd om 'vrijwillig' dit onderzoek te stoppen. Natuurlijk heb ik mijn poot stijf gehouden. Ik vond (en vind dat nog steeds) dat de belangen te groot waren om dit project voortijdig te stoppen. De meningen betreffende deze groentekwestie mogen niet langer aan het daglicht onttrokken worden. Ik wil licht in de duisternis. Transparantie!
Graag wil ik Jools (zo mag ik hem noemen) P. Assange op deze plaats even noemen als een van mijn inspiratoren. Naast natuurlijk Mahatma Gandhi en John Lanting. Zonder deze mensen had ik de externe druk om te stoppen niet kunnen weerstaan en was dit project een vroege dood gestorven.

Nu de keiharde feiten.
Op de vraag "Bloemkool of Broccoli ?" heeft 57% Ja en 15% Nee geantwoord. 'Slechts op feestdagen' werd door 26% van de respondenten als optie gekozen.  Vreemd genoeg (of toch AIVD) is 2% verdwenen......

Wat zeggen deze cijfers? De meeste mensen willen echt kiezen als het over bloemkool of broccoli gaat. Toch is er een significante groep respondenten die dit niet wil. Verder onderzoek moet uitwijzen of deze groep de keuze zelf niet wil maken of dat deze mensen zowel bloemkool als broccoli of één van de twee niet zien zitten. Ook is er een grote groep respondenten die de keuze slechts kunnen en/of willen maken op feestdagen. Wie had dit ooit gedacht?

Met name door deze enquete en de tijd van het jaar is er besloten om een nieuw product op de markt te zetten. Gezever lezer wees er bewust van: U bent nu dus getuige van een uniek moment!

Trots stellen wij aan U voor:

Het Bloemkool Broccoli Groente Speciaal Kerst Pakket!

Groente kopen zal nooit meer hetzelfde zijn! Neem even de tijd ervoor en laat het op je inwerken.

Ja, de eerste keer dat ik dit pakket onder de ogen kreeg was ik ook enkele minuten buiten mijzelf. Licht emotioneel maar op een prettige manier mag ik wel zeggen. Het was een soort van thuiskomen.

Dit kan nu ook jouw beleving worden want vanaf vandaag is dit pakket in de betere supermarkten verkrijgbaar. Doe er je voordeel mee!

Ik hoop dat ik met dit stukje positief groente nieuws in een wereld vol ellende de lezer toch een beetje richting het Kerstgevoel heb geleid.

Omdat ik niet weet of ik nog iets post voor (of tijdens) Kerst wil ik nu alvast iedereen (ongeacht je pro of anti groente bent) prettige feestdagen wensen.

Genoeg gezever.

Productschap Groente & Fruit

AIVD

Bloemkool Broccoli recepten

AaBé.

De AaBé fabriek in Tilburg is de oudste textielfabriek van deze stad en de enige die wollen dekens maakte. Oorspronkelijk begonnen rond 1811 (volgens de huidige site AaBe Textiles Trading sinds 1811) als de Beka en later in 1929 afgesplitst als voluit 'De koninklijke AaBé wollen stoffen en dekenfabrieken'. Door toenemende concurrentie van lage lonen landen en de opkomst van het dekbed ging de AaBé in 1996 failliet. Een doorstart als AaBé Textiles B.V. die brandwerend textiel voor vliegtuigstoelen produceerde heeft het helaas ook niet gered en ging in 2008 failliet.
Het bedrijf of wat er van over was is opgekocht door de directeur en is nu een verkooporganisatie van wollen dekens onder de naam AaBe Textiles Trading.

Op dit moment zijn er herontwikkelingsplannen voor dit industrieel erfgoed en de directe omgeving. Het plan behelst renovatie, nieuwbouw en deels sloop waarbij het huidige complex tot een grootschalig winkelgebied wordt omgevormd. Het is de bedoeling dat het industriële karakter van het oude complex behouden blijft. Een gedeelte van het complex is rijksmonument. Het is de bedoeling dat het vernieuwde complex in 2012 opgeleverd wordt.

De onderdelen die rijksmonument zijn (o.a. de schoorsteen en ketelhuis) blijven behouden. In oktober is men bezig geweest om het asbest te verwijderen dat in de 45 meter hoge schoorsteen zat verwerkt.
Er komen een kleine 1000 gratis parkeerplaatsen bij het vernieuwde complex. Dit is tevens de kiem van een mogelijk conflict. Winkeliersvereniging Pieter Vreedeplein is tegen de komst van het nieuwe winkelgebied. Ten eerste omdat er winkels komen met hetzelfde aanbod als op het Pieter Vreedeplein en ten tweede vindt de vereniging dat er sprake is van oneerlijke concurrentie vanwege de mogelijkheid van gratis parkeren. Grappig genoeg stond vroeger een pand waarin reclame werd gemaakt voor de wollen dekens van AaBé ongeveer op de plaats waar nu het Pieter Vreedeplein begint. 'Wollen AaBé dekens voorkomen Rheumatiek', stond er boven de etalageruit. In de etalage was er op ware grootte een soort hut van en met Lappen of Eskimo's (poppen) te zien die de dekens tegen de kou gebruikten.

In september 2005 ben ik naar de expositie 'Space, now en then' in de oude textielfabriek geweest. Thema was de relatie beeldende kunst en architectuur. Daar waren werken van o.a. Gormley en Cecchini te bewonderen. Helaas zijn de foto's die ik daar toen gemaakt heb verdwenen of te goed opgeborgen. Het resultaat is hetzelfde. Ik kan ze helaas niet vinden.
Ik kan mij in ieder geval nog goed herinneren dat de ruimte van het complex indruk op mij maakte. Qua grootte maar ook omdat de vervallen staat waarin het gebouw verkeerde van een bepaalde schoonheid was. Je zag dat de natuur op een bepaalde manier bezig was om het gebouw terug te eisen. Er groeide binnen mossen en hier en daar varens. Er hing een bepaalde sereniteit zoals je die ook in kerken en kloosters kan ervaren.

De komende tijd zal het met die rust gedaan zijn. In ieder geval zal veel in en rond het complex veranderen. Ik zal kijken of ik het voor elkaar krijg om iets van de metamorfose op gevoelige plaat vast te leggen. Ik heb eigenlijk ook nog zin om met mijn Nikon een keer naar binnen te sluipen en nog wat foto's te maken voordat dat niet meer kan. Niet doorvertellen! Dan kan ik daar in een volgend bericht weer over zeveren.

Genoeg gezever.


AaBe

Relaas ex-werknemer Huub Moonen

Space, now and then

Architectenburo VHP impressie nieuwe AaBe

Gerstenat.

De meeste mensen die mij kennen weten dat ik graag een biertje drink. Het liefst iets speciaals van een wat hogere gisting. Blonde bieren en Tripels hebben mijn voorkeur. Het bier dat het beste bij mij past is natuurlijk Duvel van Moortgat.

Toen ik hoorde dat twee vrienden begonnen waren om zelf bier te brouwen wilde ik daar natuurlijk alles van weten. Kom vrijdagavond maar langs, dan kan je ons in actie zien, kreeg ik te horen toen ik hun vertelde dat ik nieuwsgierig was.

Op de desbetreffende vrijdagavond aangekomen op de brouwlocatie zag ik brouwmeester 1 met een bedompt gezicht op mij afkomen. Tsja, er is iets niet helemaal goed gegaan. Ga maar eens boven kijken.
Boven in de kleine keuken aangekomen zag ik de andere brouwmeester met een rood aangelopen hoofd voorovergebukt op zijn knieën de grond dweilen. De kleine keuken zag er verschrikkelijk uit. Het leek wel of er een bierbom was ontploft. Van het plafond kwamen druppels brouwvocht naar beneden.
Ik heb geluk gehad, mompelde brouwmeester 2 terwijl hij verder ging met dweilen. Voor het zelfde geld had ik het goedje ook in mijn gezicht kunnen krijgen. Dan had ik met brandwonden naar het ziekenhuis kunnen gaan. Dus een nat plafond daar kan ik wel mee leven.
Hij vertelde dat ze Weizen (= graanbier) aan het maken waren. Het was de bedoeling om 10 minuten voor het eind van het koken van de wort voor een tweede maal hop toe te voegen. Dat hadden ze nog nooit eerder op deze manier gedaan. Toen het zover was om de hop toe te voegen moest een dop verwijderd worden. Dit was een cruciale vergissing. De druk in de ketel was zo hoog opgelopen dat het kokende goedje met een grote kracht uit de koperen ketel spoot. Een IJslandse vulkaan maakt minder geweld.
Gelukkig zijn er dus geen gewonden gevallen. Alleen ego's gedeukt. En leergeld betaald. Je moet wat over hebben voor een zelfgemaakt biertje.

Ketel voor de wort.

De beruchte dop die beter niet verwijderd had moeten worden.

Hiermee zet je doppen op je fles.

Ik was 17 jaar toen ik een soortgelijk ongeluk meemaakte. Ook ik wilde toen zelf bier maken. Alleen op een wat simpelere manier. Ik had in Engeland kant en klare bierpakketten gekocht. Mijn oma woonde in een buitenwijk van Londen en zodoende kwamen we daar meerdere keren per jaar. Ik kon dus regelmatig mijn bierattributen en basismaterialen aanvullen. Het brouwen zelf was een makkie. Je hoefde alleen maar water toe toevoegen en een brouwvat hebben om het goedje in te laten pruttelen. Dit moest enkele dagen gisten voordat het klaar was. Daarna vulde ik lege schoongemaakte Grolsch beugelflesjes met het goedje om het daarna enkele weken te laten nagisten. Mijn vrienden gebruikte ik als proefkonijn. Lekker vonden ze het spul niet. Ik had vooral succes omdat het spul zo sterk was. We waren 17 en hadden weinig geld. Door mijn biertjes vooraf te drinken hadden we minder bier in de stad nodig om jolig te worden. Minimum input, maximum output. Een zuipkeet hadden wij niet in Roosendaal.

Toen ik de smaak te pakken kreeg investeerde ik in een 5 gallon (= ongeveer 19 liter) drukvat. Zo hoefde ik niet elke keer al die flesjes te reinigen. Bovendien was het leuker om uit zo'n vat te tappen, er zat namelijk een kraantje aan.
Nadat ik weer eens een brouwmengsel klaar had vulde ik het drukvat en sloot het af. Ik vond het verstandig om het vat op de voorzolder te zetten. Daar was het prettig warm. Dat was goed voor het nagisten. Belangrijker nog was dat mijn eigen slaapkamer op zolder was. Bier vlak naast je slaapkamer. Wat wil je nog meer als 17-jarige? (Ik deed toen nog niet aan sex......).

Het bier was klaar en ik wilde het proeven. Eerst zou ik nog een koolzuur capsule inbrengen aan de bovenkant van het drukvat. Dan zou het bier een betere schuimkraag hebben, dacht ik. Toen ging het fout. Meteen na het injecteren van het koolzuur begon het drukvat, welke van kunststof gemaakt was, gevaarlijk te kraken. Uit één van de naden begon bier te druppelen. Vlak erna spoot het uit een stuk of 8 gaten tegelijk de hele voorzolder in.

Met gevaar voor eigen leven (beetje aangedikt) heb ik toen die 19 liter bier, die trouwens al snel minder werd, naar beneden gedragen. Ondertussen kreeg elke verdieping een bierlading te verdragen, inclusief de hal. Uiteindelijk heb ik het laatste restje bier in de goot voor het huis weg laten lopen. Einde bierbrouw carrière. Mede op aandringen van mijn moeder.

Gelukkig hebben de beide eerder genoemde brouwmeesters meer ruggegraat. Dat is ook fijn voor mij. Ik kan nu zonder risico van eigen lijf en leden ambachtelijk gebrouwen bier proeven. Minimum input, maximum output!

Genoeg gezever.


Hobbybrouwen.

Postkantoor?

Nieuwsgierig geworden door een artikel in het Brabants Dagblad ben ik afgelopen zondagmiddag op mijn stalen ros gesprongen en richting winkelcentrum Heuvelpoort gefietst. Het betreffende artikel ging over een expositie die in het voormalig postkantoor van het winkelcentrum werd gehouden.
De expositie draagt de naam 'Culture Shock Live 2010'. Deze titel is eigenlijk meteen mijn enige kritiekpunt. Er is hier niets shocking te beleven, daar is de geëxposeerde kunst te braaf voor.

Als je écht wil, kan je op deze expo een shock incasseren.

Maar liefst 34 Tilburgse kunstenaars laten hier hun werk zien aan de stad. Alhoewel het merendeel van de deelnemende kunstenaars de afgelopen jaren de cover van (daar hebben we hem weer) T's cultuurkatern Culture Shock sierden houdt een verder overkoepelend idee hier verder op. (Cultuur & Uitgaansmagazine de T is één van de organisatoren van deze expo). Kunstwerken van gevestigde namen zijn te vinden naast die van net afgestudeerden of zelfs nog net niet afgestudeerden.
Eigenlijk is het een samengeraapt zooitje kunst maar dan wel één van een aangename soort. Door de diversiteit van het aanbod is er altijd wel iets wat je aanspreekt.

Het rondlopen in het voormalig postkantoor heeft voor mij ook iets voyeuristisch. Ik kwam hier vroeger regelmatig voor allerlei postzaken mijn boodschappen doen. En nu kan ik dus in een gestripped postkantoor achter de coulissen kijken. Het koude TL-licht maakt voor mij het sfeerplaatje kompleet.

Alhoewel ik niet al te veel over de expositie zelf wil verklappen, je moet gewoon zelf gaan kijken, wil ik toch een tipje van de sluier oplichten.
Misschien komt het wat zwaar aan na al die chocoladeletters van de afgelopen dagen maar ik vond 'Chocolate Vanitas' van Tommy van der Loo erg sterk. Hij heeft 2 kilo massieve melkchocolade verwerkt tot een prachtige schedel. Wat mij betreft mag Damien Hirst zijn 'For the love of God' zo in de prullenmand gooien.

Ik hoop dat deze expositie voldoende bezoekers trekt zodat het HOSTkantoor in de toekomst nog vele malen gastheer mag zijn voor initiatieven als deze.
Deze expositie is nog GRATIS te bekijken t/m 23 december (open van donderdag t/m zondag).

Genoeg gezever.


Brabants Dagblad

De T

Rijmen.

aaskever
berichtgever
bever
bewaargever
bladkever
boomklever
boorkever
bruikleengever
bumperklever
ganzelever
gever
graanjenever
grondwetgever
houtkever
jenever
junikever
kalfslever
kever
kippenlever
klever
kredietgever
lakenwever
lever
medestrever
meikever
mestkever
opdrachtgever
opgever
overlever
pandgever
pezewever
raadgever
schever
seingever
snuitkever
sprin"G"kever
strever
tapijtkever
tapijtwever
tegenstrever
tipgever
uitgever
verslaggever
vormgever
waterkever
werkgever
wetgever
wever
zandkever
zelfklever
zijdewever

Genoeg gezever.


Rijmwoordenboek

Joodse begraafplaats.

Afgelopen zondagochtend heb ik de elementen getrotseerd en ben ik in de vrieskou naar het eind van de Bredaseweg gefietst. Ik moest daar zijn omdat ik mij had opgegeven voor een rondleiding op de enige joodse begraafplaats die Tilburg rijk is. De rondleiding was een onderdeel van het Jiddisch Festival dat van 26 t/m 28 november in en rond Paradox plaats vond. Op de vrijdagavond in een warm Paradox had ik o.a. het Haytham Safia Quartet met een gastoptreden van trompettist Eric Vloeimans gezien. Nu stond ik koukleumend voor het hek van de begraafplaats terwijl ik net zo goed nog warm onder de dekens had kunnen liggen. Ik leek wel mesjogge!

Nadat iedereen een kleine bijdrage had gegeven voor onze gids, tevens stadsdichter, de enige echte Cees van Raak, mochten we naar binnen.
De mannen moesten hoofdbedekking hebben. Dat is een teken van respect binnen het joodse geloof. Voor de mannen die niets bij zich hadden waren "noodkeppeltjes" meegenomen. De rondleiding was nog niet begonnen en ik had nu al iets waar ik mij aan kon irriteren. De zelfgemaakte hoofddeksels leken mij meer iets voor een kinderfeestje. Ze deden mij denken aan een Aziatische hoed. Bovendien waren ze niet praktisch. De 3 mannen die ik er onhandig mee rond zag lopen moesten continu het petje vasthouden om er voor te zorgen dat het niet van hun hoofd gleed. Ik vond het een gotspe! Uiteindelijk was het natuurlijk hun eigen schuld. Wie gaat er nu met een temperatuur van -5 graden zonder muts op naar buiten?

De joodse begraafplaats stamt uit 1855. Aan het begin van de begraafplaats staat het metaheer huisje. Hier wordt een lijkrede uitgesproken door de rabbijn voordat een persoon begraven wordt. Daarna gaat men naar de plek waar de dode wordt begraven. Na het zeggen van enige gebeden en citaten uit de Talmoed (belangrijkste boek binnen het jodendom) wordt het graf door de aanwezigen gezamenlijk gedicht en wordt het Kaddiesjgebed (lofprijzing van God) door de meest directe nabestaande gezegd.

Op de begraafplaats liggen voornamelijk Asjkenazische joden. Deze joden waren oorspronkelijk afkomstig uit Midden- en Oost-Europa en hebben zich vanaf het begin van de 17e eeuw in Nederland gevestigd. De grafstenen van deze groep staan rechtop. De zerken van de Sefardische joden liggen op de grond (Als je op de foto hieronder klikt kan je er rechtsboven één zien liggen). Deze groep joden komt oorspronkelijk uit Spanje en Portugal en zijn vanwege de inquisitie eind 1400 begin 1500 via o.a. Antwerpen in Nederland terecht gekomen.

Op de Matseva (grafsteen) zijn vaak diverse symbolen te zien zoals de davidster. Op de foto hieronder zie je de waterschenkende kan en schaal. Dit is het symbool van de Leviet, een tempeldienaar, die kan en schaal hanteert bij de rituele handwassing van een Cohen (priester).

De twee handen van een Cohen zie je hieronder. Dit is het symbool van een priester. De handen worden zo gehouden bij het uitspreken van de priesterzegen in een Synagoge.
Hé, daar hebben we de ponem van Cees ook!

De rondleiding op de begraafplaats duurde een klein uur en was een beetje rommelig maar wel leuk en informatief. Ondanks zijn achternaam zat Cees er enkele keren volledig naast maar dat mocht de pret niet drukken. Sommige bezoekers konden onze gids mooi corrigeren en aanvullen en dat gebeurde allemaal erg gemoedelijk. Volgens mij had Cees de avond ervoor een klein feestje gehad en aan de jajem gezeten. Aangezien ik daar zelf ook niet vies van ben heb ik het hem vergeven. Ook al is het pas over 10 maanden weer Jom Kippoer (zoek dat zelf maar eens op). Mazzeltof!

Genoeg gezever.

Stichting tot behoud van Tilburgs Cultuurgoed

joods historisch museum


Cees van Raak

Parkeren.

Een onderzoeksbureau heeft dit jaar het parkeerbeleid van Tilburg onderzocht. Afgelopen zomer werden de resultaten gepubliceerd.
Eén van de conclusies was dat in de toekomst minder risico's (financieel) moeten worden genomen. Fijne conclusie, dat men op het gemeentehuis beter met het door ons opgebrachte belastinggeld om moet gaan.
Dus onze beleidsmakers willen minder risico voor zichzelf terwijl het parkeerbeleid in het algemeen voor burger en stad steeds risicovoller wordt.
Ik zal dit kort toelichten met drie voorbeelden:

1) Zie foto hieronder:

2) Rijksmonument Mariengaarde wordt deels gesloopt vanwege parkeerbeleid.
Alsof er in Tilburg niet genoeg moois is gesloopt de afgelopen decennia.
Laatst (4 november) las ik nog in een column van Miel Blok ("Ik kom uit Tilburg B!tch.") op de site 'Tilburgers' dat Tilburg te boek staat als de meest fletse stad van Nederland. Nou plannenmakers: vooral blijven slopen! Dan staan we tenminste in iets op nummer 1!

Bovendien geeft dit voor mij een nieuwe kijk op de "T je bent er!" gekte, waar ik al eerder in deze blog over schreef. Er wordt de laatste jaren zo rigoureus gesloopt dat mensen bij binnenkomst de stad niet meer herkennen.

Jan, dit is Tilburg helemaal niet! Jawel! De TomTom zegt van wel. En kijk daar! Dat bord. Tilburg je bent er. Zie je nou wel.

Zo waarborgen de planners elkaars salaris. Wij slopen, dan doen jullie iets voor de herkenning! OK?

3) Het visieloos invoeren van betaald parkeren in bepaalde gebieden leidt tot overlast in de gebieden ernaast.
Laatst is er bijvoorbeeld een betaald parkeren gebied bijgekomen aan de Bredaseweg. Veel van de automobilisten die hier moeten zijn voor hun werk of boodschappen parkeren nu een stuk verder richting  klooster en watertoren. Soms de hele dag lang. Als gevolg hiervan is er overlast in dit gedeelte van de Bredaseweg en in de wijk er net naast. De fout of slecht parkeerders gaan natuurlijk niet vrijuit maar de lang parkeerders kan ik geen ongelijk geven. De gemeente zelf is de eerst verantwoordelijke voor de ontstane situatie. Boetes uitschrijven en standjes van oom agent zijn wat mij betreft in dit geval dan ook schijnheilig.

De gewone burger heeft dit alles echter wel in de gaten. Elke actie leidt tot een reactie.
Ik heb de afgelopen dagen dan ook al tekenen van burgerlijke ongehoorzaamheid gezien die duidelijk tegen het Tilburgse parkeerbeleid gericht is.

Op het Pieter Vreedeplein, Tilburgs stedenkundig hoogstandje, heb ik afgelopen week bewust verkeerd geparkeerde auto's gezien. Als dit geen duidelijk signaal aan het gemeentelijk bestuur is weet ik het ook niet meer.

Genoeg gezever.


Tilburg Stad

Tilburgers

Pieter Vreedeplein

TIlburg schreeuwt om Cultuur.

Volgens de organisatie hebben ongeveer 75.000 mensen gisteren meegedaan aan de landelijke manifestatie 'Nederland schreeuwt om cultuur'. In Amsterdam verzamelden ongeveer 20.000 mensen zich op het Leidseplein. In Tilburg stond het Pieter Vreedeplein zaterdagmiddag vol.

Volgens het Brabants Dagblad kwamen vooral veel mensen opdagen omdat Guus Meeuwis enkele liedjes zou zingen. Onze onafhankelijke reporter ter plekke kon echter vaststellen dat het publiek vooral voor Ferry van de Zaande was komen opdraven.

De actie werd gehouden omdat er ruim 20% op kunst wordt bezuinigd en omdat de BTW op kaarttjes voor beeldende kunst, concerten en voorstellingen omhoog gaat met 13%. Dat terwijl de hele kunstbegroting van het Rijk niet groter is dan de aanleg van een paar kilometer snelweg.......

Ik ben NIET tegen bezuinigingen en ik heb géén auto. Als de cijfers kloppen en de totale begroting voor kunst behouden zou kunnen blijven door enkele kilometers asfalt te schrappen dan kan je toch niet VOOR zijn?

Genoeg gezever.


Nederland schreeuwt om cultuur

Brabants Dagblad

Ferry van de Zaande

Een avondje met......Endangered Blood.

Afgelopen woensdagavond speelde  Endangered Blood in een half gevuld Paradox. De mensen die voor de oefenwedstrijd Nederland - Turkije thuis waren gebleven hadden pech. In de oefeninterland werd het spel stilgelegd wegens vuurwerk op het veld. In Paradox werd het vuurwerk op het podium beantwoord met nog meer enthousiasme van het publiek. Bovendien werd er in Paradox langer dan 2 keer 45 minuten gespeeld.

Endangered Blood is een New York's kwartet. Chris Speed (tenorsax, klarinet) Oscar Noriega (altsax), Trevor Dunn (bas) en Jim Black (drums). Op voorhand zou je kunnen denken dat twee saxofoonspelers in één band tot problemen zou kunnen leiden. In de praktijk vullen beide muzikanten elkaar echter naadloos aan. Slechts enkele keren tijdens het concert werd de combinatie van twee saxofoons me iets te vermoeiend en chaotisch. Kwestie van smaak. Hell, man! Too many notes? There were just as many notes in this composition as we intended! Lijkt mij hun mogelijke antwoord mocht ik de bandleden mijn mening vertellen.

De muzikanten kennen elkaar door en door, ook al spelen ze ieder nog in andere bands en bezettingen. Ze wonen bij elkaar in de buurt (Brooklyn). Daarom klinkt de band ook zo strak, legt Chris Speed uit. We kunnen heel vaak oefenen. En na vijf minuten oefenen gaan we lekker eten, grapt hij er achteraan.Vandaar het nummer 'Tacos at Oscars'.
'It shows!', roept iemand voor mij. Oscar Noriega is namelijk niet de meest slanke van het kwartet.

Bebop, swing, freejazz, post rock en een vleugje mariachi zijn enkele termen om de muziek van Endangered Blood te omschrijven.

Na alle gedenkwaardige optredens van de afgelopen weken was het wederom een mooie avond in Paradox!

Genoeg gezever.


Chris Speed

Oscar Noriega

Jim Black

Trevor Dunn

Thuiskweek.

Tilburg is een vruchtbare kweekvijver voor bands. De stad heeft de afgelopen decennia diverse bands voortgebracht die het buiten de stadsgrens ook goed deden. Om eens een paar bekende namen te noemen: Doe Maar, VOF de Kunst, Soft Parade, Green Lizard, Guus Meeuwis, Krezip en Destine. Een indrukwekkende lijst toch?

Daarnaast zijn er nog veel meer bands die in het hele land en daarbuiten bekend zijn. Daar zou je een complete blog aan kunnen wijden.

Een relatief nieuwe band die volgens mij ook hoge ogen kan gaan gooien is: 'Boef en de Gelogeerde Aap'.

Ik zou de muziek die ze maken omschrijven als experimental dark dubstep met nederlandstalige hip hop rhymes.

Ik heb de band in maart dit jaar voor het eerst gezien. Ze speelde toen in café Cul de Sac op de afterparty van No Sleep 'Til Burg. No Sleep...... is het jaarlijkse showcase festival van lokaal talent.

Na dat optreden heb ik hun CD 'Vind Ons' gedownload. Dat kan gratis vanaf hun site.

Ik vind de band live beter. De nummers op de CD zijn niet slecht maar de energie die bij de concerten van deze mannen vrijkomt is thuis op de bank echt een gemis. Wie weet is een live DVD in de toekomst een optie. Download de CD en luister zelf voor een eigen oordeel!

Op 11 december doet deze band mee aan de finale van de Grote Prijs van Nederland in de categorie HipHop. De finale wordt gehouden in Paradiso, Amsterdam. De Grote Prijs van Nederland is de grootste en langstlopende nationale popcompetitie. Al bijna 25 jaar biedt het dé kans aan talentvolle muzikanten, bands mc's en producers die toe zijn aan de volgende stap.

Op de blog van Boef en de Gelogeerde aap doen Boef (producer/dj) en de Gelogeerde Aap (mc/poëet) een oproep om de band een te stem te geven voor de MCN Publieksprijs. Mijn stem hebben ze alvast gehad.

Ik hoop dat op 11 december de Aap uit de mouw komt dat het in Tilburg te doen is en dat de band fier boven op de apenrots zal staan!

Genoeg gezever.


Boef en de Gelogeerde Aap

Cul de Sac

Grote Prijs van Nederland

Pleased to mEAT you!

Afgelopen donderdag heb ik weer en wind getrotseerd om wat kunst te gaan bekijken. Expeditiedoel was dit keer Perron 58 aan de Gasthuisring.
Perron 58 is gehuisvest in het voormalige pand van uitgeverij Zwijsen. Het pand is werkplaats voor beginnende ondernemers, kunstenaars en muzikanten. Bovendien heeft het gebouw ook 2 grote hallen die uitermate geschikt zijn voor evenementen en presentaties.

In november (slachtmaand) staat Perron 58 in het teken van het vlees.
Vlees is hot op het moment. Lady GaGa's vleesjurk tijdens de MTV Video Music Awards in Los Angeles. Het recentelijk begonnen TV-epos 'The Walking Dead' (een soort van coming out van zombies want tot nu toe waren die meer underground toch?). De in september verschenen game Dead Rising 2 voor XBox en PS3. Om maar wat te noemen.
Bovendien eten de meeste mensen in mijn omgeving elke dag een stukje vlees en hebben ze zo nu en dan wat sex, dus wat lul ik. Vlees is terug van nooit weggeweest. OK?

Een kleine willekeurige en onvolledige opsomming de thematiek die in deze expositie aan bod komt: Kritiek op de hedendaagse leefstijl van de moderne mens in relatie tot het dierenrijk (Idiots). Ongemak van het fysiek (Nynke Deinema). Het concept van schoonheid en hoe wij onze ethische oordelen verbinden aan onze esthetische oordelen (Silvia B.). Schoonheid van het verval (Wijnand van Lieshout).

                          Groeten uit Tilburg
                          Wijnand van Lieshout

Ik werd vooral getroffen door videomateriaal van Rune Peitersen, 'Fleshworks' (2001-2005), waarin  hij de grens tussen het mannen- en vrouwenlichaam tijdens het vrijen laat vervagen. Dit werk spreekt mij waarschijnlijk ook zo aan omdat het mij doet denken aan het werk van één van mijn favoriete schilders: Francis Bacon (1909-1992). Eén van Bacon's schilderijen heet zelfs Figure with Meat (1954).
Bij de tentoonstelling mEATing mens[en]vlees zijn zo'n 30 kunstenaars betrokken.

Voordat ik naar Perron 58 vertrok dacht ik dat het een zware middag zou worden. Liefde, lijden, schoonheid, verval, dood en overwinning zijn nu eenmaal geen lichte kost. Uiteindelijk viel het mee. Ik had meer confrontatie verwacht. Je kan met gemak je kinderen (niet de allerjongsten maar vanaf een jaar of 11 lijkt mij OK) hiermee naar toenemen op een woensdagmiddag. Die kunnen dan op deze locatie midden in de stad ook levende varkens bekijken. Je kan dan waarschijnlijk wel wat moeilijke vragen van de kinderen verwachten.

Uiteindelijk werkt deze aanpak in het voordeel van de kunstenaars en de expositie denk ik. Confrontatie en controverse leveren misschien meer publiciteit op maar leiden waarschijnlijk ook tot afwijzing. De beelden die ik gezien heb nestelen zich onderhuids. Doordat de thematiek niet door je strot wordt geduwd ben je meer geneigd er over na te gaan denken. Ik denk dat dat precies is wat de kunstenaars beogen.

Ik kan iedereen aanraden deze (GRATIS) tentoonstelling te bezoeken. Wel opschieten! Hij loopt maar tot 28 november.

Genoeg gezever.


mEATing mens[en]vlees

Stichting Ateliers Tilburg

PETA Nederland

Topslager

Dodendraad.

Morgen herdenkt men in grote delen van Europa het einde van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). In Nederland staan wij er niet zo bij stil omdat ons land in die oorlog neutraal was. Toch had dit conflict ook voor ons land grote gevolgen. Ruim één miljoen Belgische vluchtelingen kwamen tijdens hun vlucht voor het oorlogsgeweld in Nederland terecht. Ook in Tilburg was er een tijdelijke opvang voor vluchtelingen n.l. het tentenkamp "Kijk in de Pot'' waarvan de bewoners later werden overgeplaatst naar het in allerijl gebouwde barakkenkamp "Plein XIII".

Door onderhandeling van de Nederlandse regering met hun Belgische collega's en de Duitse bezetter konden veel vluchtelingen onder zachte drang terug naar huis keren. Na mei 1915 bleef het aantal vluchtelingen tot het eind van de oorlog constant (105.000).

België ontvluchten ging niet meer: de Duitsers grendelden de grens van Vaals tot Cadzand af met een ijzeren elektrisch hekwerk. Honderden mensen (soldaten, vluchtelingen en smokkelaars) kwamen om doordat dit 'IJzeren Gordijn' onder een spanning van 2000 volt stond.

De Eerste Wereldoorlog is al 92 jaar voorbij. Vluchtelingen en gesloten grenzen zijn er nog altijd.

Genoeg gezever.


Vluchtoord Uden

DePers.nl

Krantenarchief Trouw

VluchtelingenWerk Nederland

firstworldwar.com

Mag ik hier oversteken?

Enkele weken geleden reed ik door de St. Josephstraat toen ik iets raars zag. Het zebrapad waar ik overheen reed was aan één kant afgesloten. Ja, U leest het goed. Afgesloten. Ik heb het over het zebrapad ter hoogte van het oude pand waar o.a. studentenvereniging Plato in heeft gezeten en daarvoor café Casino van uitbater Dré Meulenbroek.

Op dit moment wordt het oude pand verbouwd. Zorginstelling Amarant is eigenaar van het pand. In het verbouwde complex komen achttien zelfstandige wooneenheden voor mensen met een verstandelijke beperking. Gelukkig blijf de originele voorgevel van café Casino behouden.

Het kan zijn dat het 'afsluiten' van het zebrapad te maken heeft met de verbouwing maar toch, het ziet er vreemd uit. Als iemand dit leest en weet wat de reden is waarom dit zebrapad is gesloten dan hoop ik op een reactie.

In de tijd dat het pand nog een café was werden achter in een zaaltje theorie examens autorijden afgenomen. Als je af moest rijden gebeurde dat ook vanaf de St. Josephstraat. Daarom gaan we even terug in de tijd.

                                            Mag ik hier oversteken?

Genoeg gezever.


Studentenvereniging Plato

Amarant

CBR

Een avondje met......Rudder.

Het is woensdagavond. Het is negen uur. Buiten is het nat. Binnen in Paradox zit iedereen op de aanvang van het concert te wachten. Vandaag speelt Rudder.

Rudder is een kwartet uit New York City. De band brengt agressieve, stuwende jazz met een rockdrive.
Ik ben voor deze band getipt door kenners alsook nieuwsgierig geworden door flarden recensies. 'Jazz voor stoners' en 'stiletto sharp players' (The Boston Phoenix), 'a groove that simply defies you to remain still' (Drummer-UK) en 'grooves that draw equally on jazz, alternative rock, jam-band funk and electronica' (Downbeat).

Rudder is Chris Cheek op sax, Henry Hey keyboards, Tim Levebvre bas en Keith Carlock op drums.
Alle bandleden hebben een eigen band en spelen ook vaak samen met andere bands en bekendheden zoals Steely Dan, Rod Stewart, Charlie Haden, Saturday Night Live Band, Sting en James Taylor.
Dit oogt mij vooral virtuoos en geroutineerd. Ik wil weten of het ook grooved en rockt. Daar kom ik voor.

Als de ceremoniemeester de band introduceert is er ook nog even tijd voor een compliment voor programmeur Bartho. Deze contracteerde de band 2 jaar geleden al. Ruimschoots voor de huidige Rudder 'hype'.

 De band is echter meer dan een hype. De band lost tijdens het concert de belofte volledig in en heeft sinds het op 12 oktober in Stuttgart aan de tour is begonnen blijkbaar niets aan enthousiasme verloren. Tijdens het concert is er ruimte voor onderlinge grappen en grollen. De band is zichtbaar ontspannen.
Het mag dan wel ontspannen zijn, vooral drummer Carlock gaat fysiek tot het gaatje. Intenser drummen dan hij doet lijkt onmogelijk. In het laatste nummer van de eerste set gaat hij nog een tandje hoger. Ik buk, mocht hij exploderen krijg ik nog restjes drummer over mij heen.......

De tweede set is mogelijk nog intenser dan de eerste. Ook nu krijgt drummer Carlock enkele keren de gelegenheid om zijn virtuositeit te benadrukken. Hij doet dat elke keer met souplesse. Het gebruik van diverse effecten door zowel saxofonist, bassist als toetsenist geven deze band voor mij een space age techno sound. Dé jazz band van morgen bestaat nu al en heet Rudder!

Wie de band heeft moeten missen en toch nieuwsgierig is geworden moet het doen met debuut CD 'Rudder' of de in 2009 uitgekomen CD 'Matorning' welke op het Nineteen-Eight Records label (Chicago) zijn verschenen. Op de site van dit label zijn ook nog enkele niet op CD verschenen tracks van de band te downloaden.

Genoeg gezever.


Rudder

Paradox

Nineteen-Eight Records

In Memoriam.

Bij de ingang van de begraafplaats aan de Bredaseweg staat de afgelopen dagen een bloemenstalletje. Deze dagen brengen veel mensen een bezoek aan een graf in hun omgeving om de overledenen te herdenken. Vaak neemt men dan een bloemetje mee om het graf wat op te fleuren.

Officieel herdenkt de katholieke kerk alle overleden gelovigen op 2 november en noemt die dag Allerzielen. De dag ervoor worden alle heiligen en martelaren van de katholieke kerk herdacht en vereert tijdens Allerheiligen. In Gods aangezicht is iedereen gelijk. Hier op aarde werken we nog met VIP-clubs.

Vandaag is het Halloween. De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, ofwel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Iers-Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltisch nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november).
Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorven van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. De geesten die uit de dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers.
Het feest is in de 19e eeuw door Ierse immigranten naar de VS gebracht.

Terwijl ik vandaag met dit berichtje bezig ben hoor ik dat Harry Mulisch gisteren op 83-jarige leeftijd te Amsterdam overleden is. Ikzelf ben geen groot fan van de man en schrijver. Ik besef wel dat Nederland een groot schrijver heeft verloren. Ik hoop dat de ontdekking van de hemel voor hem nu een feit is.

Genoeg gezever.


Wikipedia

Harry Mulisch

Pompoen Recepten

De allerbeste van de herfst 2010?

Gisteren, donderdagavond, rond een uur of acht stapte ik mijn stamkroeg binnen. Meestal is het wat later als ik mij op een van de krukken posteer. Vandaag was ik er dus vroeger. Ik  was in het cafe was voor een serieuze aangelegenheid. Ik was gekomen om bokbier te proeven. Ik was niet de enige.
Er waren zo'n 20 bier connaisseurs op het gebeuren afgekomen. Er zaten zowaar 5 vrouwen tussen. Toen iedereen gearriveerd was gingen we naar het proeflokaal op de eerste verdieping van het cafe.
In dit arena zou besloten worden welk bokbier als beste uit de bus zou komen. Belangrijker nog was natuurlijk wie er de meeste bokbieren goed zou raden. Al gaf niemand van ons dat toe.

We gingen 9 bieren blind proeven. Op tafel stond water en brood om de smaak na het proeven weer te neutraliseren. Ieder van ons had een formulier voor zich liggen. Daarop konden wij onze smaak, geur, dronk en afdronk ervaringen noteren. Het bier moest een rapportcijfer krijgen en zoals gezegd moest het biermerk geraden worden. Gelukkig stond achterin het beoordelingsformulier een lijst van 9 bokbieren waar we uit konden kiezen. Niet dat ik dat als bierkenner bij uitstek nodig had. Wel leuk voor de anderen. Hadden die ook een kleine kans om te winnen.

Meteen na het uitserveren van het eerste biertje kreeg ik in de gaten dat ik met geduchte tegenstanders te maken had. Er werden allerlei termen over de tafel gesmeten zoals aroma en bouquet. Opmerkingen als: deze is wel lekker hoppig! waren ook niet van de lucht.
Ook werden er volgens mij dwaalsporen uitgezet. Een van de deelnemers aan mijn tafel wist elke keer na het uitserveren van een bok met 100 procent zekerheid te vertellen dat dit toch echt Budels Bok was.

Ik werd iets stiller dan ik bij aanvang van de avond was en probeerde mij te concentreren. Was dit bier nou bitter of niet? Proefde ik nu mout of zoet? Zat er iets van kruiden in of eerder fruit of beide? Proefde ik daar een zuurtje? Was de afdronk al begonnen of was dit nog steeds de dronk zelf? Mijn hoofd tolde.

Rond een uur of half elf hadden wij het laatste biertje geproefd. Met een licht bezweet voorhoofd leverde ik mijn formulier in bij onze gastheer Erwin. Deze had de avond als een volleerd bierscheidsrechter geleid. Ik zag aan de blik in zijn ogen dat de beoordeling van de ingeleverde formulieren streng zou zijn.
De minuten die volgden leken een eeuwigheid te duren. Ik probeerde zo relaxt mogelijk over te komen. Gelukkig hielpen de 9 door mij geteste bokjes mij daar ook bij.

Uiteindelijk kwam Erwin weer tevoorschijn. Dit was mijn moment. Mijn jarenlange kroegbezoek zou zich nu uiteindelijk uitbetalen. Dit waren mijn 15 minutes of fame!
En de winnaar is..............Maarten!???

Hoe kon dit in godsnaam?
Ik dronk al bier toen hij nog aan de moedermelk zat!
Als een van de laatste kwam ik aan de beurt. Ik had er slechts 1 goed. Hoe kon dit? Waar was het mis gegaan? Zelfs vriend Sjoerd, die al bijna twee jaar buitenspel stond door de geboorte van een tweeling en dus weinig tijd had om naar de kroeg te gaan, had er 2 goed. Als ik in de toekomst met hem nog eens in een verhitte discussie over bier terecht kom weet ik zeker dat hij triomfantelijk 2 vingers omhoog zal steken.

Teleurgesteld en enigszins gedesoriënteerd verliet ik het lokaal.
Beneden aan de bar bestelde ik nog een Duvel om mijn ontgoocheling te temperen.
Ik moet maar doen waar ik goed in ben. Ik moet het bier niet proeven maar gewoon drinken!

Genoeg gezever.


Burgemeester Jansen

Pint dossier Bokbier

Lekker bakkie thee?

Het is weer de tijd van het jaar dat de dagen korter, kouder en natter worden. Ik ben meer een nachtmens dan een vroege vogel. In combinatie met dit jaargetijde is 's ochtends goed wakker worden extra moeilijk.

Dit vertelde ik een week of drie geleden ook tegen een vage bekende. Laten we hem maar Barend noemen.

Barend vertelde mij dat hij daar wel iets voor had en dat hij mij dat binnenkort zou toespelen. Een week ging voorbij en ik had het gesprek al weer vergeten toen Barend ineens voor mij stond. Hier mompelde hij en hij gaf mij een verkreukeld theedoosje.

Ik bekeek het doosje aandachtig en vroeg mij hardop af wat ik met deze Earl Grey moest doen.

Nee man! Zei hij. Dat is bedoeld om dat lapmiddel waar we het vorige week over hebben gehad in te vervoeren.

Ik pulkte het verkreukelde  doosje voorzichtig open en zag dat er een stuk of tien theezakjes inzaten. Windsor Mate stond er op het kleine labeltje aan het eind van het koordje.

Ik zweer erbij zei Barend met een glimlach en een vette knipoog. Heb ik in Bolivia ook gedronken en meegenomen maar je kan het ook op internet bestellen.

Ik bedankte Barend en zei hem dat ik het wel eens zou drinken de komende dagen.

In de eerste dagen na het theegeleuter met Barend lag het verkreukelde doosje ergens in de hoek van mijn aanrecht.

Op een ochtend een paar dagen later had ik wat moeite met wakker worden toen ik dat doosje op mijn aanrecht weer in het vizier kreeg. Waarom niet dacht ik en maakte een lekker bakkie thee voor mijzelf.

Ik weet niet of het een soort van placebo effect was of niet. Een half uur na het drinken van de thee had ik echt het idee dat ik wakker en meer alert was.

De dagen erna dronk ik elke ochtend een kopje Barendthee zoals ik het was gaan noemen. Ik had het idee dat ik door het drinken ervan echt beter wakker werd en ook nog eens meer ontspannen was.

Ik wilde meer weten over deze thee dus ik ging internet maar eens raadplegen. Na de combinatie  van windsor en mate ingetypt te hebben kwam ik al snel op Amazon.com en las toen wat ik de afgelopen dagen had gedronken: cocathee!

Thee van coca bladeren dus. Nu snap ik dat dat die thee zo goed werkt.

Ik las ook het zielige relaas van de Amerikaanse matroos Javier Trevino. Deze matroos kwam positief uit een drugstest en gaf deze coca thee er de schuld van. Misschien een tip voor Yuri van Gelder: zeg dat het de thee was!

Sommige van de sites die deze thee verkopen waarschuwen hier ook voor maar niet allemaal. Lijkt mij wel een prettig stukje essentiële informatie die potentiële klanten willen hebben. Vooral in deze tijden waarin bedrijven hun werknemers steeds vaker testen op drugsgebruik en in Europa door de politie steeds vaker gebruik wordt gemaakt van drug wipes en wangslijm testen.

Wil je nog een kopje thee? Nee, ik moet nog rijden.........

Genoeg gezever.

Amazon.com

Javier Trevino

T JE BENT ER.

Iedereen in Tilburg kent ze wel. Die borden als je Tilburg binnen komt. Die toevoeging aan het plaatsnaambord Tilburg. T JE BENT ER. Wat is dat in hemelsnaam? Ik snap het niet helemaal. Of beter nog, ik snap het helemaal niet! En ik ben niet de enige. Marlene Lunter maakt in haar blog ook opmerkingen over deze slogan maar zij benadert het meer taalkundig.

Ik zou graag willen weten wie dit verzonnen heeft en waarom?

Kijk, ik wil niet lullig doen. Tilburg heeft een imago probleem. Dat weet ik. Dat weet iedereen.

Dus wat doe je dan. Dan zet je er professionals op. Geef je flink wat geld uit. Voer je een publiciteitscampagne. Zorg je voor een Logo. Klaar is Kees.

Dat er dan een dikke T uitrolt, OK. Daar kan ik nog mee leven. Maar die toevoeging!
JE BENT ER? Wie verdient er geld aan zoveel onzin?

Natuurlijk ben je er. Dat was toch de bedoeling. Daarom ging je er toch naar toe. Om er te zijn. Als je op weg bent van Breda naar Eindhoven en je hebt per ongeluk de afslag gepakt. Dan kom je in Tilburg. Je wilde er niet zijn maar je bent er toch. Daar hoef je dan toch niet aan herinnerd te worden. Natuurlijk ben je er. Dat wist je toch al. Daar is dat plaatsnaambord toch voor?

Misschien is het een toevoeging voor de twijfelaars. Ik zie dat plaatsnaambord wel maar zou het echt zijn?

 Wees dan ook consequent. Als je Tilburg verlaat moet er op die plaats een bord komen:

T JE BENT ER NU NIET MEER.

Gewoon om je even te helpen herinneren dat je Tilburg toch echt aan het verlaten bent. Eventueel zodat  je je nog kan bedenken. Net zoals ooit in Berlijn. You are now leaving the American sector. Pas op je verlaat nu veilig gebied. Het mag wel. Maar het risico is voor jou.

Ik ga de komende weken eens kijken of ik er achter kan komen wat het idee is achter deze slogan. En wie het bedacht heeft. Ik hoop dat ik op mijn zoektocht mooie dingen tegen kom. Dan kan ik die mooi hier op deze plaats bespreken. Trouwens als iemand dit leest en er meer van weet, laat dan even een reactie achter.

In 1987 ben ik in Tilburg komen wonen. Ik woon er nog steeds. Tilburg, ik ben er al 23 jaar.

Genoeg gezever.


Marlene Lunter

Terugblik.

Vorige maand van 12 tot en met 19 september vond in Tilburg het Incubate festival plaats. Het jaarlijks festival richt zich op Independent Culture en vindt plaats op diverse locaties in de stad. Het aanbod bestaat uit muziek, film, theater en visuele kunst. Het muziekaanbod gaat van black metal tot free jazz en alles wat daar tussen zit. Mijn festival dus. En nog wel in mijn eigen stad!

Tijdens het festival kwam ik in aanraking met het werk van kunstenares Hester Scheurwater. De in 1971 te H.I. Ambacht geboren kunstenares maakt foto's, korte films en videoperformances. In haar werk komen vooral vrouwelijke archetypen Maagd, Moeder en Hoer aan bod en de dunne lijn tussen deze drie.
In Tilburg kregen we haar wild beaming projecten te zien. Op diverse locaties in de stad werden 's avonds video's geprojecteerd op gebouwen.

Ik had al eerder van wild beaming gehoord en op internet gezien maar nog nooit in levende lijve meegemaakt. Ik moet zeggen dat ik hetgeen wat ik gezien heb erg mooi vond. Ik vind het moeilijk om te omschrijven waarom. Waren het de beelden, was het de nieuwigheid? Ik weet het niet zeker. Vooral de interactie tussen het gebouw en het geprojecteerde beeld vond ik fascinerend. Je zou kunnen denken dat je het gebouw niet meer ziet als je naar de geprojecteerde beelden kijkt. Ik had juist het idee dat ik het gebouw beter zag. En dan bedoel ik niet dat ik mijn bril niet nodig had.
Ik zou wel vaker wild beamers op bezoek willen krijgen in Tilburg.

Naast wild beamen maakt Hester ook foto's. De meest besproken daarvan zijn waarschijnlijk haar zelfportretten. Regelmatig maakt Hester foto's van zichzelf waarbij je net niet goed genoeg door haar panty heen kan gluren. Deze beelden refereren volgens haar aan de 'seksueel beladen' afbeelding van vrouwen in de media (in reclame, film, muziek video's, teksten en Porno).
Nou Hester, dat heb je goed gedaan want ik ben nog nooit eerder zo opgewonden geweest van Kunst!

Het centraal thema van Incubate 2010 was copy/paste en piraterij. Als ode aan Hester en het festival heb ik ook een zelfportretje gemaakt.

Ik hoop op weer een mooi Incubate volgend jaar. Als deze blog dan nog leeft zal ik zeker op dit mooie Tilburgse festival terugkomen.

Genoeg gezever.


Incubate

Hester Scheurwater

Gebod van de dag.

Fijn om te weten dat je voor het hout betaald hebt Frans. Je zou ze maar de kost moeten geven die hout dat naast de weg ligt gewoon meenemen.

Genoeg gezever.

Een avondje met......The Thing.

Ik ga regelmatig naar Muziekpodium Paradox. Gisterenavond ook. Ik ging naar de Telegraafstraat om The Thing te zien spelen. The Thing is een Noors/ Zweeds free jazz trio. Op de site van Paradox wordt het jazz impro rock genoemd. Ook goed.

Het trio werd deze tour aangevuld met de gitarist/noise kunstenaar Otomo Yoshihide. Deze gebruikt naast gitaar ook allerlei electronische gadgets ,taperecorders en draaitafels om muziek te maken.

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Het concert was overrompelend. Ik ben best wel wat gewend qua muziek maar dit was een taaie rakker.

Ik had het idee dat ik tijdelijk schizofreen was. Het ging alle kanten op en was snoeihard  (Paradox verkoopt oordopjes aan de bar). Op de beste momenten had het wel iets weg van Sonic Youth. De rest van de tijd waren de muziekanten meedogenloos.

Voor mij zat een stelletje van eind 50. Ik fantaseerde dat ze elkaar net via internet hadden leren kennen. Dit was de eerste serieuze date na enkele keren koffie gedronken te hebben. Hij had voorgesteld om een keer wat jazz te gaan luisteren. Zij vond het nog te vroeg maar stemde toch toe. Zij bleef beleefd het hele concert naast hem zitten. Hij dacht dat hij in de hel terecht gekomen was...... Zij heeft nog wel de laatste trein terug naar Breda kunnen halen. Hij is daarna nog erg dronken geworden.

Was het een mooi concert? Voor mij niet. Daar was het bij vlagen te hard en chaotisch voor.  Het was wel interessant. Ik denk wel dat als ik mij wat meer in deze muziek zou verdiepen een volgend concert beter zou bevallen.

Ik heb toch een CD gekocht. De volgende keer als mijn buurman weer eens onredelijk doet zet ik de CD van The Thing op. Repeat aan. Voordeur achter mij dicht!

Genoeg gezever.


Paradox

Otomo Yoshihide

Tip van de dag.

Graag wil ik de tip van de heer J. de Leijer uit de Groenstraat te Tilburg op deze blog plaatsen.
Hartelijk dank voor de Tip!

Genoeg gezever.

Wandelen.......

Het was vandaag zo'n lekker weer dat ik besloot om wat te gaan wandelen. Eigenlijk wil ik dit helemaal niet vertellen omdat het zo ontzettend gezapig klinkt. Een vent gaat niet uit zichzelf wandelen. Dat doet hij omdat hij een hond heeft. Of een vriendin. Of omdat hij op vakantie is. Op vakantie noem je het ook anders. Je bent dan gaan trekken of hiken. En als je het echt spectaculair wil maken dan vertel je dat je een survivaltocht hebt gemaakt.
Vandaag ben ik dus wezen survivalen in Tilburg.

Ik wilde zoiezo onderweg wat foto's met mijn nieuwe gadget maken. Een iPod Touch. Een selectie van die foto's drop ik op Photobucket.

Mijn tocht begon in het Leijpark. Hier ren ik wel eens wat rondjes na het werk en je kan hier ook goed skaten want de wandelpaden zijn geasfalteerd. Meestal kom ik daar liever door de week want dan heb je het park bijna voor jezelf.

Nadat ik een tijdje door het park geslenterd had stak ik de Ringbaan over. De oude AaBe fabriek die hier staat wordt gedeeltelijk gesloopt. Het pand is een overblijfsel uit de tijd dat Tilburg nog een grote textielindustrie had. Op de locatie moet een nieuw winkelcentrum komen. Misschien duurt het nog even vanwege de mindere economische situatie van het moment. Het levert op het moment in ieder geval leuke plaatjes op.

Ik wilde ook nog wat foto's maken van wat graffiti her en der in de stad. Ik ben geen echte liefhebber maar op een of andere manier is er op Photobucket erg veel interesse voor een graffiti foto die ik op de Bredaseweg heb genomen. Ik hoop door nog een paar van dit soort foto's toe te voegen aan mijn albums ik meer bezoek aan mijn fotoalbums krijg.
Ik wilde in ieder geval een foto nemen bij de oude Vormen fabriek aan de Sint Ceciliastraat. Daar was iemand vorige week een nieuwe piece (=wat groter graffiti werk) aan het wegzetten. In de oude fabriek zit tegenwoordig de Hall of Fame. Stichting de Hall of Fame is opgericht door Tilburgse jongeren met als doel de verschillende subculturen in de stad samen te brengen, zodat de jongeren elkaar stimuleren en van elkaar kunnen leren. Op enkele van de muren van het pand wordt graffiti gedoogd en kan de Banksy van morgen zijn kunsten ontwikkelen.

Verder had ik nog graffiti werkjes in de Boomstraat en de Noordstraat op het oog. Deze zijn waarschijnlijk gemaakt door dezelfde persoon die de genoemde piece op de Bredaseweg op zijn geweten heeft.

Via deze twee graffiti werkjes kwam ik op de Spoorlaan. Ik had wel zin in een ijsje. Dus op weg naar Intermezzo de ijssalon op de hoek met de Heuvelring. Ze hebben daar zeker 30 smaken ijs. Ambachtelijk gemaakt adverteren ze. Zou er kinderarbeid in het spel zijn? Het zou wel een delicatesse zijn want kinderarbeid wordt steeds harder aangepakt. De term kinderijsje krijgt nu dan ook een geheel andere lading. Ik vraag mij ook af of ze niet iets aan het ijs toevoegen waardoor mensen terug komen. Er staat zeker 50 man binnen. Quasi nonchalant staan ze op hun beurt te wachten maar als iemand met zijn net veroverde ijsje zich naar buiten wurmt geeft niemand een millimeter toe en wordt het ontstane gat sneller dan het oog kan zien opgevuld. Het lijkt wel of er methadon uitgedeeld wordt aan een stel junks. Alleen gaat dat volgens mij een stuk rustiger.
Mijn zin in een ijsje is ineens verdwenen. Ik smeer hem hier.

Ik besluit om naar mijn kroeg aan de haven te gaan. Nee, geen bier. Lekker een bakje verkeerd en even de weekendkranten doorspitten want dat heb ik nog niet gedaan.

Genoeg gezever.


Hall of Fame

Photobucket